Hearted Youtube comments on жизнь-малина (@malina_by) channel.
-
478
-
478
-
478
-
476
-
Наталье спасибо за откровенность! Вам спасибо, что досмотрели! Кого еще хотели бы услышать?
🍊 Самый сок:
00:00 – лучшие моменты
00:19 – «Хартия-97», NEXTA, пропаганда и Азаренок в юбке
07:22 – Тихановский, Тихановская и как помогла вывезти их детей
11:48 – «Не считаю Тихановскую лидером революции»
17:25 – почему Радина топит за санкции
23:36 – респект Бабарико и почему нельзя делиться на новую и старую оппозицию
27:38 – Лукашенко – варвар и враг Беларуси
30:17 – Россия, Путин, пропаганда и лютая ненависть к Лукашенко
35:42 – музей из Окрестино, чей Крым и безвизовый режим с ЕС
41:10 – мирный протест и ошибки: нельзя бы уходить с улиц, нужно было требовать эфир на ТВ
48:18 – «Для Лукашенко нет хороших вариантов»
53:27 – почему Лукашенко нельзя называть «батькой»
54:58 – «Хартия» или NEXTA? Бабарико или Латушко? Санкции или переговоры?
56:09 – Плошча-2010, тюрьма КГБ и вербовка
01:04:25 – как Радину допрашивал одноклассник, с которым она сидела на одной партой
01:05:21 – детективная история о том, как убегала из Беларуси
01:11:33 – конфликт с Далей Грибаускайте, Барак Обама и как подловила Путина
01:18:56 – блиц
01:20:05 – жизнь – малина?
476
-
475
-
475
-
473
-
473
-
471
-
468
-
466
-
466
-
465
-
463
-
461
-
461
-
460
-
459
-
459
-
456
-
453
-
453
-
452
-
452
-
451
-
451
-
451
-
450
-
447
-
447
-
446
-
446
-
446
-
444
-
443
-
443
-
442
-
434
-
432
-
❤✊✌ Родная мова цяпер — гэта штодзённы адзіночны пікет
Другая палова перамогі: гэта дар, дадзены нашаму народу пры нараджэнні, як Тата Нябёсны адзін у нас, так адна ў нас яна — родная мова. Мы доўга грэбавалі ёю, мы доўга казалі «потом», «какая разница», «не имеет значения». Але ўсё ў гэтым свеце мае значэнне, тым больш родная мова, тым больш родная мова пад акупацыяй, у часіны тэрору. Калі мы маглі без рэпрэсій выходзіць на праспекты, мы пра гэта не думалі. Калі мы маглі без турэмных наступстваў уздымаць сцяг, мы родную мову адкладалі на потым. Цяпер, калі за сцяг — содні, за мітынг — арышт, за журналісцкую працу — зона, цяпер мы ўзгадваем, што забыліся на самую галоўную сваю зброю — родную мову.
За родную мову акупанты пакуль што не пасадзяць цябе, за родную мову «гасударавы людзі» пакуль што не расстраляюць цябе, за родную мову на працы ці ў краме карнікі пакуль што не накінуцца на цябе. Родная мова цяпер, як трапна заўважыў Аляксей Шэін, гэта твой штодзённы адзіночны пікет. Калі гэта сёння апошняе, што засталося ў тваіх магчымасцях зрабіць — зрабі, бо гэта апошняе ёсць першым.
Канешне, мова — гэта меч цяжкі, ім трэба вучыцца карыстацца. Але ўжо ў гэтую секунду ты можаш дастаць меч з ножнаў — пачаць казаць «дзякуй», «прывітанне», «калі ласка» — і казаць гэтыя словы заўсёды і паўсюль заместа іншамоўных адпаведнікаў. Толькі ўяві сабе, калі б мільёны патрыётаў сказалі сёння ў краме «дзякуй» — як памяняўся б навокал эфір, як у імгненне адным толькі словам перамянілася б Беларусь! А потым ты заўважыш, як майстэрства двусечнага мяча пранікае ў цябе глыбей і глыбей, пакуль ты не станешся напоўніцу ўзброеным змагаром за Праўду, які выйшаў на гэты цяжкі, але радасны шлях да перамогі.
Дык цяпер, на нашым даўжэйшым, чым мы думалі, і цяжэйшым, чым мы хацелі б, шляху да перамогі, учапіся за Таго, Хто кажа пра Сябе: Я ёсць Шлях, Праўда і Жыццё; любі кожнага змагара за Праўду, як самога сябе; трымай двусечны меч — на гэтых запаведзях трымаецца Беларусь, гэтыя запаведзі — наш план, які гарантуе Перамогу.
432
-
430
-
430
-
430
-
429
-
429
-
428
-
425
-
425
-
423