Comments by "CanalPSG" (@CanalPSG) on "De snijtafel - De meeste mensen deugen (#73.2)" video.
-
Mijn twee aanvullingen:
1. Op de Engelstalige Wikipedia (ja, daar weer…) staan goede artikelen over de scheepswrakken van de jaren 1860 van de "Grafton (ship)" en de "Invercauld (ship)". Beide schepen landden op de Auckland-eilanden; een archipel ten zuiden van Nieuw-Zeeland, onder barre omstandigheden.
De vijf bemanningsleden van de Grafton werkten samen, bouwden hun eigen hut, meubels, volgden Bijbelles, speelden spelletjes, zorgden voor hun eten en brouwden zelfs hun eigen bier. Uiteindelijk bouwden ze een boot om van het eiland te ontsnappen: ze overleefden het allemaal.
De bemanningsleden van de Invercauld waren ongeorganiseerd, egoïstisch en namen hun toevlucht tot kannibalisme. Slechts drie van de vijfentwintig overleefden.
Conclusie: het kan even grimmig zijn als in "Lord of the Flies" EN zo hoopvol als wat er met de groep Tongaanse studenten gebeurt. Het ene is niet realistischer dan het andere.
2. Zoals achterin mijn Blackbirds-editie van “Lord of the Flies” wordt uitgelegd: dit boek is in feite een herschreven versie van R.W. Ballantyne’s “Coral Island” (1857), waarin drie jongens op een tropisch eiland, na een schipbreuk, allerlei moeilijkheden overwinnen. Ze brengen zelfs de kannibalen beschaving bij. En daarmee was “Coral Island” een weergave van de het filosofische en culturele optimisme van die tijd. De moraal: christendom en geloof in de menselijke vooruitgang zou tot een blije harmonie in de wereld leiden.
Dat is heel wat anders dan Bregmans advertentietekst “al eeuwen is de westerse cultuur doordrongen van het geloof in de verdorvenheid van de mens” ons wil doen geloven.
Dus als het niet uitkomt, negeert Bregman de positieve verhalen. Liever verstropopt hij deze trendbreuk tot de algemeen heersende opinie, om die daarna, op basis van wankele bewijsvoering, te ontkrachten. Dat is valsspelerij.
5
-
2
-
1