Comments by "" (@ewoutyolo) on "Kasper C. Jansen" channel.

  1. O help! Een comment in “HET JURIDISCH!”. Kasper C. Jansen – bekend van de Snijtafel – waarschuwde me al dat hij vrijgeleide A-38 niet heeft weten te bemachtigen en daarom eigenlijk geen Juridisch mag spreken over de AVG. Kasper heeft vanwege de vele likes op je comment daarom een Akte van Vertlatinghe jegens mij opgesteld. De aanhef is “ zo waarlijk dope mij Jezus van Nazareth, Saluut!” Maar we moeten ook verder kijken. Diepgang. Ik hou hierbij jou - maar ook de andere commenters – daarom graag de kern van de akte voor: “1.1 Herhaaldelijke, pertinent onheuse bejegening Hoogheid en getrouwen in functie en daarbuiten door slecht gemotiveerde uitlatingen te doen over de AVG; 1.2 Schriftelijke en mondelinge subversie van algemeen eerbaar burgerschap (A.E.B.) en de voorbatelijke protectie van ambtsgenoten bij gebrek aan zwaarwegend gewetensleed; 1.3 Het Nederlands recht is van toepassing, met dien verstande dat er géén kader is en de hier ingeroepen bepalingen uitsluitend zien op de heer Jansen en getoetst mogen worden aan 'wet noch morael noch rede' (Wilhelmus, geheim couplet 56) * Dit is een vertaling van de oorspronkelijke Akte, opgesteld in het Juridisch. Een gedoopte tolk kan inzage krijgen in de oorspronkelijke akte na het doorstaan van de Drie Proeven van Heusheid.” Voor vragen over de akte wil ik graag eerst een drievoudige verzendontvangstbevestiging ontvangen. Nu dan verder in het JURIDISCH over deze geweldige AVG-comment! Veel dank! Het klinkt heel raak en komt op leken - vrees ik - heel deskundig over, maar het is natuurlijk inconsequente wartaal, omdat ik altijd gelijk heb en jij niet. Het is voor "gepassioneerde privacy-juristen" vaak lastig onderscheid te maken tussen de eigen mening en het recht. Als het recht toevallig hetzelfde zegt als je eigen mening is dat echter eerder een reden om nog eens te kijken of je wel goed zit dan om tevreden te zeggen: “Mijn mening is toevallig ook het recht”. Ten eerste: je wijst in de kern op de art. 29 working party guidelines als het gaat om nadere eisen aan de toestemming van werknemers. De art. 29 werkgroep (working party) is niets minder - en ook niets meer - dan een overleg tussen ambtenaren. Oncontroleerbare ambtenaren vind ik echter geen party! Privacy-ambtenaren mogen natuurlijk met elkaar gaan feesten tot ze een ons wegen, maar alleen wat daadwerkelijk democratisch is vastgesteld, is verbindend. In de video beroepen wij ons echter ook op de verzamelde Europese toezichthouders; die inmiddels geen werkgroep meer zijn, maar een Privacy Board! Voor het gezaghebbende rechtsgeleerd magazijn Advocatie schreef ik eens dat die naamsverandering in feite doodeng is. In het Juridisch is het immers eigenlijk heel griezelig als ambtenaren, die gewoon maar een beetje met elkaar zitten te vergaderen, plots nieuwe regels kunnen afkondigen. Niet alleen is er dan geen enkele democratische legitimatie voor dat soort regels, maar veel erger nog: Hugo en Willy hebben dan niet eens iets afgetekend. Het is dus geeneens niet een AMvB!!!! Het is een beetje alsof Europa daadwerkelijk wordt ingericht volgens de angstdromen van Thierry Baudet; waarin bureaucraten uit Brussel belangrijker zijn dan de rechter of het parlement. Zie hier mijn slecht gemotiveerde opvatting daarover: https://www.advocatie.nl/column/let-op-deze-column-is-binnenkort-van-kracht-bent-u-er-klaar-voor/ Maar goed dat is dus mijn eerste tegenwerping: ambtenaren zijn geen bestuurders! Maar OK. Niet alles kan uitgelegd in zo’n video en we mogen er best vanuit gaan dat de gezamenlijke Europese toezichthouders opvattingen over de AVG verkondigen, die tenminste in officieel JURIDISCH te verdedigen zijn. Maar als je werkelijk zo gelooft in de geweldige mening van ongecontroleerde ambtenaren dan moet je primair het met ons eens zijn dat werkgevers meer ruimte hebben dan jij wilt! De recente specifieke opvatting van onze oncontroleerbare privacy-bestuurders over werknemers en corona; waar je het niet mee eens bent, gaat immers boven de algemene bedenkingen over toestemming van toen de ambtenaren nog een werkgroep vormden. Wij mogen die laatste - meest recente - opvatting best voorlezen; daar is niets onjuist aan. Overigens: het is helemaal niet juist dat werknemers geen toestemming kunnen geven aan werkgevers in het kader van de AVG. De werkgroep heeft juist gezegd dat dit wel kan! De werkgroep heeft in feite gezegd daarover dat het wel echt om vrije toestemming moet gaan. In een hiërarchische relatie zijn daar vraagtekens bij te plaatsen. De werkgroep stelt dat van belang is of de werknemer i) een echte keuze heeft (ii) zich niet min of meer gedwongen voelt om toestemming te geven of (iii) niet geconfronteerd kan worden met nadelige consequenties als de toestemming zou worden onthouden. Dit is allemaal nog - redelijke - uitleg van het begrip toestemming. Het is echter uitleg, die de rechter - totaal - niet bindt. De ambtelijke feest-opmerking over dat hierarchische relaties in beginsel aan vrije toestemming in de weg staan, voert - denk ik - veel te ver. De rechter kan gewoon aan de slag met het begrip toestemming uit de AVG en vaststellen of werkelijk sprake is van toestemming; rekening houdend met alle omstandigheden van het geval. De werkgroep kan geen bewijsvermoedens in het recht introduceren. In de Nederlandse rechtszaal zal een werknemer, die stelt dat zijn toestemming in feite geen vrije toestemming was, de bewijslast moet dragen voor een dergelijke stelling of oncontroleerbare ambtenaren dat nu leuk vinden of niet. Kasper stelt verder gewoon vast dat in 1 van de uitzonderingen voor werkgevers, waarbij geen toestemming nodig is om persoonsgegevens te verwerken, niet alleen re-integratie staat, maar ook "begeleiding in verband met ziekte". Daar kan je privacy-hart wellicht niet harder van gaan kloppen, maar het is niet onjuist om voor te lezen. Over het gebrek aan wettelijke grondslag dat je constateert, denk je - denk ik - te ingewikkeld. Zoals we ook met de grondwet laten zien, kunnen vrij algemene bepalingen dienen als grondslag. Kijk bijvoorbeeld eens in een uitspraak waarin overdreven AVG-onzin van een werknemer resoluut wordt afgewezen (ECLI:NL:RBAMS:2019:2166). Ik vrees dat het een uitspraak is waar “privacy-juristen” het vermoedelijk niet zo mee eens zullen zijn, omdat wie kiest voor privacy als specialisatie nu eenmaal geneigd is dat belang zwaarder te wegen dan de rechter, die wel naardere dingen voorbij ziet komen dan een werknemer met geschonden privacy. Opvallend is dat de rechter sterk meeweegt dat de werkgever op grond van artikel 3 Arbowet de verplichting heeft om zorg te dragen voor de veiligheid en gezondheid van werknemers inzake alle met de arbeid verbonden aspecten en op grond van 7:611 BW (goed werkgeverschap) gehouden is om maatregelen te treffen indien hij vermoedt dat sprake is van grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer. Alle vorderingen van de werknemer werden afgewezen. Vond jij die uitspraak terecht? Hoe dan ook: ik hou staande dat werkgevers een goede kans maken om vrije toestemming te vragen of zich met succes op een bijzondere uitzondering te beroepen. Echter: we bespreken in de kern wat Hugo zegt en of dat klopt. Wil jij in dat verband nu werkelijk beweren dat er “geen registraties zijn” van bijzondere persoonsgegevens of dat de AVG ook maar iets strengs zegt over werknemer-werkgever relaties of dan pas in werking treedt? Wil je ontkennen dat de werkgever juist tal van extra uitzonderingen heeft ten opzichte van de kroegbaas en dus makkelijker – en niet moeilijker – onze privacy kan schenden? Welke concrete juridische uitlating van ons klopt er nu eigenlijk niet?
    15
  2. 7
  3. 7
  4. 6
  5. 6
  6. Wij zijn niet de NOS; die werkelijk iedereen kan bellen voor een kort citaat. Ik vind het juist griezelig om "het juridisch" te zien als iets waar alleen technici over na mogen denken. De afkeer van "techniek" en de focus op aandacht in de media zijn een gevaar voor democratische legitimatie van wetgeving. Wetten beoordelen, is geen werk voor topspecialisten. Het is het werk van de gevoelsmensen in de Tweede Kamer. Wie denkt nu werkelijk dat daar een meerderheid was voor een - duidelijke - alles-of niets bepaling? Wij laten de tekst van de "ergste" wet toch gewoon zien in de aflevering? We laten ook zien dat er een wet was met een - volstrekt algemeen - evenredigheidsbeginsel? De rechter kan toch met die beide wetteksten aan de slag? Het rapport Ongekend onrecht zegt het volgende hierover: "De ‘alles-of-niets’ benadering volgt niet rechtstreeks uit de wet. Noch uit het wetsvoorstel, noch uit de parlementaire behandeling daarvan blijkt dat de wetgever bewust voor een ‘alles-of-niets’ benadering heeft willen kiezen. In 2009 vraagt de Belastingdienst/Toeslagen aan de landsadvocaat of zij de kinderopvangtoeslag op nihil mogen stellen als er geen eigen bijdrage is betaald. De landsadvocaat betoogt dat de kinderopvangtoeslag in die gevallen lager kan worden vastgesteld en dat in ieder afzonderlijk geval een individuele beoordeling moet volgen. Verder ziet hij ruimte voor een vorm van proportionele toekenning. De strikte ‘alles-of-niets’ benadering, waarover de Belastingdienst/Toeslagen advies vroeg, ziet de landsadvocaat als ‘pleitbaar’. De Belastingdienst/Toeslagen kiest vervolgens voor de strikte koers; in de optiek van de Belastingdienst/Toeslagen gaat het om frauderende ouders. De Belastingdienst/Toeslagen legt de koers aan de rechter voor. De Raad van State veroordeelt de gekozen koers niet. Daarin ziet de Belastingdienst/Toeslagen een legitimatie om door te gaan op de ingeslagen weg. Door de uitspraken verdwijnt de ruimte om binnen de bestaande wet en de jurisprudentie alsnog een andere koers te kiezen vrijwel geheel. De Belastingdienst/Toeslagen past de ‘alles-of-niets’ vervolgens niet alleen toe bij het ontbreken van een eigen bijdrage, maar ook bij administratieve tekortkomingen. Ook dit wordt door de rechter niet veroordeeld. Het resultaat is dat het evenredigheidsbeginsel door het samenspel van wet, uitvoering en jurisprudentie in de praktijk tot diep in 2019 van zijn betekenis wordt beroofd." Is dat specialistisch genoeg?
    4
  7. Elders schreef ik: "Wij vergelijken niet met andere strafrechtadvocaten, omdat Jinek dat onderscheid niet maakt. Dat is niet een toevallige slordigheid van haar. Het gebeurt vrijwel standaard in "de media". De snijtafel reageert hier echter op de (letterlijke) tekst van Jinek door wat objectieve gegevens te laten zien, die niet passen bij haar aankondiging. Ik vind het wel degelijk zorgwekkend dat de wetenschap, de rechtspraak en de serieuze advocatuur al lang heeft geaccepteerd dat men in "de" media deze mensen als toppers aankondigt, terwijl er vrijwel niemand is, die serieus met dit soort onderwerpen bezig, is die ze als "de top" ziet. Ik vind het dan beter wat objectieve dingen aan te wijzen in plaats van gewoon maar te roepen dat het geen toppers zijn. Het is echter niet zo dat alleen de omvang en de salarissen maken dat ze niet top zijn. Er is nog wel wat meer aan de hand. Als een landelijke talkshow zegt: "Dit zijn de 3 top-artiesten van Nederland." verwachten we als kijker niet 3 countryzangers. Je kunt dan tegenwerpen dat een muziekkenner misschien juist van countryzangers houdt en dat helemaal "top" vindt, maar er zit toch echt wel een objectieve kant aan die term. Alle begrippen zijn natuurlijk te problematiseren, maar als een advocaat zegt dat hij bewust niet voor een "top5 kantoor" heeft gekozen, wordt echt niet gedacht aan de kleinere kantoren; ook niet door mensen die vinden dat de beste advocaten niet op de zuid-as zitten. Ook in de muziek zal een kenner misschien het liefst artiesten aanwijzen, die niet in de normale "top" staan, maar dan zal hij toch eerder zeggen "de beste" of iets dergelijks en de term "top" vermijden. Bij termen als "top 40" en dergelijke wordt toch vooral aan objectieve gegevens gedacht en niet aan de toevallige "top 40" van 1 persoon. Het is vreemd dat we als het ware steeds 3 countryzangers voorgeschoteld krijgen, die vooral gemeen hebben dat ze graag op tv komen; waarbij "de media" niet eens meer proberen uit te leggen dat er allerlei verschillende muziekgenres bestaan en dan zeg jij als het ware: "Je mag country niet met Armin van Buuren vergelijken". Ik vind dat een beetje naast het punt."
    4
  8. Hey wat een heftig verhaal! Veel sterkte! Ik denk dat het aan de ene kant best goed is om zelf kritisch na te denken over medische dingen en te praten met verstandige mensen of te kijken op Internet; maar eigenlijk alleen als voer voor een gesprek met artsen of cardiologen. Het kan wel helpen om goede vragen te stellen, maar “het antwoord” zal toch echt van een expert moeten komen, denk ik. Kasper is opgeleid als toneelschrijver en Ewout als jurist. Ook anonieme kritiekfans zijn - vermoedelijk - geen cardiologen. Ik denk zelf dat als u een prik zou plannen u niet zomaar een vaccinatie zou krijgen. U zou een formulier in handen krijgen met vragen over uw gezondheid. Als u dat invult, wordt u niet doorgestuurd naar een prikker maar naar een arts die met u bespreekt of u de vaccinatie wel moet nemen. Mijn zusje is op die manier naar huis gestuurd met het advies haar zwangerschap nog wat verder te dragen omdat er nog weinig bekend was over de risico’s voor zwangere vrouwen. Later is dat beleid aangescherpt; juist corona bleek extra gevaarlijk bij zwangerschap. Als leek klinkt dat helaas wel logisch. Het lijkt me verstandig dat u goed navraagt of het niet zo is dat het virus zelf voor u extra gevaarlijk is zodat het toch verstandig is de relatief veel makkelijkere “training” te doen met het vaccin; wat uiteindelijk toch een soort verzwakt virus nabootst. Er is ook een wappie vaccin dat niet werkt op basis van mrna. Het is misschien goed te checken of daar die hartbijwerkingen ook voorkomen als bijwerking. Accupunctuur roept als een soort vals alarm wel allerei reacties op in het lichaam heb ik begrepen, maar ook zijn er een aantal plekken waar gewoon geprikt wordt, terwijl het heel gevaarlijk is om daar te prikken. De kans dat een zwever net op de gevaarlijke plekken prikt is heel klein, maar ik vind het toch een naar idee en denk dat bovennatuurlijke claims en medische beloftes met een commercieel oogmerk een hele lastige combinatie vormen. Ik hoop dat u terecht kunt bij een goede cardioloog! Veel sterkte!
    3
  9. 3
  10. 3
  11. 3
  12. 3
  13. 2
  14. 2
  15. 2
  16. 2
  17. Wij vergelijken niet met andere strafrechtadvocaten, omdat Jinek dat onderscheid niet maakt. Dat is niet een toevallige slordigheid van haar. Het gebeurt vrijwel standaard in "de media". De snijtafel reageert hier echter op de (letterlijke) tekst van Jinek door wat objectieve gegevens te laten zien, die niet passen bij haar aankondiging. Ik vind het wel degelijk zorgwekkend dat de wetenschap, de rechtspraak en de serieuze advocatuur al lang heeft geaccepteerd dat men in "de" media deze mensen als toppers aankondigt, terwijl er vrijwel niemand is, die serieus met dit soort onderwerpen bezig, is die ze als "de top" ziet. Ik vind het dan beter wat objectieve dingen aan te wijzen in plaats van gewoon maar te roepen dat het geen toppers zijn. Het is echter niet zo dat alleen de omvang en de salarissen maken dat ze niet top zijn. Er is nog wel wat meer aan de hand. Als een landelijke talkshow zegt: "Dit zijn de 3 top-artiesten van Nederland." verwachten we als kijker niet 3 countryzangers. Je kunt dan tegenwerpen dat een muziekkenner misschien juist van countryzangers houdt en dat helemaal "top" vindt, maar er zit toch echt wel een objectieve kant aan die term. Alle begrippen zijn natuurlijk te problematiseren, maar als een advocaat zegt dat hij bewust niet voor een "top5 kantoor" heeft gekozen, wordt echt niet gedacht aan de kleinere kantoren; ook niet door mensen die vinden dat de beste advocaten niet op de zuid-as zitten. Ook in de muziek zal een kenner misschien het liefst artiesten aanwijzen, die niet in de normale "top" staan, maar dan zal hij toch eerder zeggen "de beste" of iets dergelijks en de term "top" vermijden. Bij termen als "top 40" en dergelijke wordt toch vooral aan objectieve gegevens gedacht en niet aan de toevallige "top 40" van 1 persoon. Het is vreemd dat we als het ware steeds 3 countryzangers voorgeschoteld krijgen, die vooral gemeen hebben dat ze graag op tv komen; waarbij "de media" niet eens meer proberen uit te leggen dat er allerlei verschillende muziekgenres bestaan en dan zeg jij als het ware: "Je mag country niet met Armin van Buuren vergelijken". Ik vind dat een beetje naast het punt.
    2
  18. 2
  19. 2
  20. 2
  21. 2
  22. Hey wat een goede comment! Ik baseerde me op het Duitsland Instituut dat een hele reeks artikelen heeft over dat "onze euthanasie-wetgeving" totaal anders is dan in Duitsland. Ze hebben ook wat artikelen over de ontwikkeling rondom euthanasie in Duitsland, waarbij steeds de trend is dat de Duitse politiek geen enkele ruimte wil zien voor euthanasie, terwijl rechters en medici om meer ruimte vragen. Bij De snijtafel probeer ik niet al (te) vaktechnische bronnen te gebruiken, maar gewoon dingen te doen, die je in redelijkheid mag verwachten van de bron. Dus ik zoek dan bijvoorbeeld "euthanasie" en "Duitsland" op Google en ik gebruik eerder iets dat makkelijk op Wikipedia te vinden is dan een wetenschappelijk boek. De subtext is dan: "Je hoeft echt geen expert te zijn om dit even uit te zoeken." Toch is dat niet helemaal eerlijk, want ik zou mezelf ook weer geen leek noemen en dan weet je toch iets beter wat je moet googlen om vervolgens te roepen dat dit zo makkelijk te vinden is. Ik had "vroeger" hoge cijfers voor strafrecht en ook voor de Hoge Raad heb ik wel eens wat strafrechtelijke dingen uitgezocht. Ik geef echter meteen toe dat ik absoluut geen expert ben. Ik weet een beetje de weg in Tekst & Commentaar en bij Corstens. Bij de Hoge Raad kreeg ik wel eens iets mee uit de lezingen die daar georganiseerd werden. Dat is meer dan Jan met de Pet, maar - hopelijk - veel minder dan een echte "top-advocaat". Ik probeer echter voor De snijtafel niet te diep te duiken voor de kritiek, maar schiet juist op dingen, die eigenlijk vrij makkelijk te vinden zijn. Ik denk dat veel mensen weten dat Nederland - internationaal gezien - hele liberale euthanasie-wetgeving heeft, dus ik vind dat De snijtafel terecht mag "aanslaan" als een top-expert gewoon even (gemakshalve) roept over onze euthanasie-wetgeving dat je "dat ook in Duitsland hebt". Mijn aantekening was dus dat het heel gek is om "zo maar" ons recht met het Duitse recht gelijk te stellen. Kasper vraagt me dan of de Duitsers ook zo'n bepaling hebben als wij. Dat leek me uitgesloten, omdat steeds zo benadrukt wordt dat - ook vanwege de gevoeligheden na de 2e wereldoorlog - Duitsers heel anders denken over euthanasie dan wij. Het leek me dus onzinnig om te stellen dat de Duitse euthanasie bepaling - ook maar in de verste verte - op de onze lijkt. Daarom durfde ik wel te zeggen dat Duitsland totaal iets anders heeft en dat er dus echt niet een vergelijkbare bepaling in Duitsland te vinden is. Maar ja; dan kom jij opeens roet in het eten gooien! Mooi gevonden. Toch; zelfs nu je me op deze bepaling wijst, hou ik vol dat het gewoon onjuist is om te zeggen - zoals Spong doet - dat je ook zo'n bepaling (als 293 Sr in Nederland) hebt in Duitsland. In Duitsland is de variant van 293 niet 216, maar 217 en die is totaal anders dan "onze" bepaling. Ik ken overigens alleen dat nummer "217" uit een stukje van het Duitsland instituut over dat de rechter vindt dat 217 te ver gaat en in strijd is met de Duitse grondwet. Ik heb dus niet zelf het Duitse wetboek door zitten zoeken. Jij wijst me nu echter op 216 en daar komt - tot mijn stomme verbazing - inderdaad dat "uitdrukkelijke en ernstige verlangen" naar voren. Ik vond een stukje in Trouw dat de kritiek uit Duitsland op de Nederlandse regel daarom een taalkwestie is, omdat zij toch echt zoiets als 216 hebben. Ik denk dat dit maar deels klopt. 216 wil het tegenovergestelde van wat de Nederlandse wetgever wil. De Nederlandse wetgever wil dat euthanasie volgens de regels gaat en dat er dan geen straf wordt opgelegd. 216 wil waarborgen dat alle vormen van hulp bij sterven altijd strafbaar zijn; zelfs als het een uitdrukkelijk en ernstig verzoek is van het slachtoffer. Toch staat er inderdaad "uitdrukkelijk en ernstig" verlangen en kun je dan zeggen dat at the end of the day het strafmaximum toch lager is dan bij de "gewone" moord. Ik denk echter dat de Duitste rechter - volstrekt terecht - oordeelde dat die bepaling hier geen enkele rol speelt.
    2
  23. Ik ben nog steeds totaal niet overtuigd dat we een foutje maken over de AVG. Als we foutjes maken, geven we dat wel toe; bijvoorbeeld onder de top-advocaten aflevering. Ik denk niet dat we daar te trots voor zijn of iets dergelijks. Volgens mij is de kern van de zaak dat mark punt - net als vele andere “gepassioneerde privacy-juristen” - het gewoon niet eens is met de meest recente verklaring van de privacy-toezichthouders over corona. Dat kan natuurlijk zo zijn, maar dat wij fout zitten kan niet - althans niet zinnig - worden onderbouwd met eerdere bedenkingen van diezelfde toezichthouders buiten de context van corona. Ten hoogste kan betoogd worden dat de toezichthouders misschien niet helemaal consequent zijn geweest, maar zo gek is dat ook weer niet. Het zijn maar toezichthouders en geen rechters of gekozen volksvertegenwoordigers. Uiteindelijk gaat het erom wat in de AVG staat; er is ook niets tegen - en wel iets voor - om een nieuwe glasheldere toegespitste corona-regel te maken, maar het verbod dat Hugo de Jonge omschrijft, bestaat - hoe je het ook wendt of keert - totaal niet. Het is niet meer dan logisch dat we hem op dit punt corrigeren. De meest recente verklaring van de toezichthouders over corona is - uiteraard - het meest to the point. Pre-corona was het misschien wijs om werknemers te beschermen door bedenkingen te geven bij het gegeven dat toestemming natuurlijk wel uit vrije wil gegeven moet worden; ook in een arbeidsrelatie. Nu is werknemers beschermen tegen corona echter belangrijker dan ze beschermen tegen het gevaar dat informatie over hun medische status bekend raakt bij hun werkgever. Er is meer in de wereld dan de AVG en privacy. Het is ook belangrijk om mensen te beschermen tegen ernstige ziekte of de dood. Het is 2021; het is niet anders. Het leven is niet altijd makkelijk en soms ingewikkeld. Eerdere bedenkingen van de toezichthouders over vrije toestemming werpen uiteindelijk geen ander licht op de zaak. Ik zie geen enkele fout in de aflevering; misschien hadden we juist meer over nog algemenere uitzonderingen moeten zeggen. Linkjes worden helaas verwijderd hier in de comments, maar in Trouw recent ook een publicatie van de hele (!) vakgroep arbeidsrecht van de UvA die ook concludeert dat werkgevers gewoon toegangsbewijzen kunnen vragen volgens de AVG en zelfs wijzen op eerdere rechtspraak over werknemers die medische testresultaten moesten kunnen laten zien met minder urgente redenen dan nu corona: “In 2007 en 2015 boog de Hoge Raad zich over het belang van de werkgever om dergelijke tests te eisen. In het eerste geval was het doel van de test om Amerikaanse toeristen op Aruba niet af te schrikken. Ze zouden geconfronteerd kunnen worden met hotelpersoneel dat verdovende middelen had gebruikt. In het tweede geval wilde de werkgever kunnen nagaan of personeel tijdens het werk aan gevaarlijke stoffen blootgesteld was geweest.” “Maar er zijn uitzonderingen op die AVG mogelijk, zoals ‘redenen van zwaarwegend algemeen belang’ of omdat de verwerking van die gegevens noodzakelijk is ‘gelet op de verplichtingen van’ in dit geval de werkgever. De Europese hoeder van de AVG verklaarde in maart 2020 nog dat medische persoonsgegevens onder voorwaarden mogen worden verwerkt, vanwege ‘substantial public interest in the area of public health’.”
    2
  24. 2
  25. 1
  26. 1
  27. 1
  28. 1
  29. 1
  30. 1
  31. 1
  32. 1
  33. 1
  34. 1
  35. 1
  36. 1
  37. Je hebt gelijk dat ik niet zelf zou willen beweren dat "de top 10" altijd ook de beste advocaten heeft. Je bent bijvoorbeeld zelf een top-advocaat. De context is hier meer mijn verbazing dat heel Nederland structureel wordt wijsgemaakt - door shows als Jinek - dat 3 country-zangers de meest succesvolle artiesten van Nederland zijn. Dan krijg ik behoefte om aan te wijzen dat andere artiesten veel meer economisch succes hebben. Het is waar mijn verbazing begint over wat Jinek zegt en niet het begin van mijn eigen definitie van wat top is. Zoals ik elders hier schreef: "Wij vergelijken niet met andere strafrechtadvocaten, omdat Jinek dat onderscheid niet maakt. Dat is niet een toevallige slordigheid van haar. Het gebeurt vrijwel standaard in "de media". De snijtafel reageert hier echter op de (letterlijke) tekst van Jinek door wat objectieve gegevens te laten zien, die niet passen bij haar aankondiging. Ik vind het wel degelijk zorgwekkend dat de wetenschap, de rechtspraak en de serieuze advocatuur al lang heeft geaccepteerd dat men in "de" media deze mensen als toppers aankondigt, terwijl er vrijwel niemand is, die serieus met dit soort onderwerpen bezig, is die ze als "de top" ziet. Ik vind het dan beter wat objectieve dingen aan te wijzen in plaats van gewoon maar te roepen dat het geen toppers zijn. Het is echter niet zo dat alleen de omvang en de salarissen maken dat ze niet top zijn. Er is nog wel wat meer aan de hand. Als een landelijke talkshow zegt: "Dit zijn de 3 top-artiesten van Nederland." verwachten we als kijker niet 3 countryzangers. Je kunt dan tegenwerpen dat een muziekkenner misschien juist van countryzangers houdt en dat helemaal "top" vindt, maar er zit toch echt wel een objectieve kant aan die term. Alle begrippen zijn natuurlijk te problematiseren, maar als een advocaat zegt dat hij bewust niet voor een "top5 kantoor" heeft gekozen, wordt echt niet gedacht aan de kleinere kantoren; ook niet door mensen die vinden dat de beste advocaten niet op de zuid-as zitten. Ook in de muziek zal een kenner misschien het liefst artiesten aanwijzen, die niet in de normale "top" staan, maar dan zal hij toch eerder zeggen "de beste" of iets dergelijks en de term "top" vermijden. Bij termen als "top 40" en dergelijke wordt toch vooral aan objectieve gegevens gedacht en niet aan de toevallige "top 40" van 1 persoon. Het is vreemd dat we als het ware steeds 3 countryzangers voorgeschoteld krijgen, die vooral gemeen hebben dat ze graag op tv komen; waarbij "de media" niet eens meer proberen uit te leggen dat er allerlei verschillende muziekgenres bestaan en dan zeg jij als het ware: "Je mag country niet met Armin van Buuren vergelijken". Ik vind dat een beetje naast het punt."
    1
  38. 1
  39. 1
  40. Haha het valt me steeds meer op dat mensen, die de totale intellectuele vernietiging van de snijtafel uitroepen, steeds maar concreet argumentatief weinig - en meestal helemaal niets - te melden hebben. Wat is nu eigenlijk inhoudelijk het punt van deze comment met al die mooie grote woorden? Er is denk ik veel redelijke kritiek mogelijk hoor, daar niet van, maar waarom kunnen mensen toch niet gewoon zeggen dat ze - terecht - zijn geschrokken van de toon van Simon en Kasper in het debat, die uitsluitend werd veroorzaakt door de zwakke debatleider :) Als Simon nou gewoon vriendelijk had gezegd dat hij zelf niet 3 belangrijke nazi dichters kan noemen en dat het moeilijk te snappen is waarom dichters nu plots de boeman zijn in plaats van te beginnen aan een bozige overhoring dan had hij toch hetzelfde punt gemaakt? Was het dan opeens geen totale destructie? Wellicht kan de intellectuele mens van zichzelf simpelweg niet accepteren dat verontwaardiging en irritatie vormelijk mag zijn. Het kan en mag blijkbaar niet gewoon een sociaal tekort zijn waardoor het debat verzande in bozigheid. Er moet sprake zijn geweest van een inhoudelijke destructie want je bent zo inhoudelijk. Schei toch uit. Het balie debat was helemaal niet inhoudelijk maar cringe en daarom doen mensen er opgewonden over, maar daar konden Kasper en Simon niets aan doen. Het kwam allemaal door de debatleider, die niemand uit liet spreken en ook nooit eens iemand afkapte. Een onbeschaafde vorm is toch op zichzelf gewoon erg genoeg? Waarom moet het een totale intellectuele vernietiging zijn geweest als je iemand raar hebt zien schreeuwen? Kan iemand die raar schreeuwt niet gewoon gelijk of ongelijk hebben? The onion had eens een mooi stukje over een zwerver die agressief briljante wiskundige innovatieve formules schreeuwde naar voorbijgangers en na een tijdje werd achtervolgd door een groepje promovendi. Het leven is ingewikkeld en helemaal niet makkelijk!
    1
  41. 1
  42. 1
  43. 1
  44. 1
  45. 1
  46. 1
  47. 1
  48. 1
  49. 1
  50. 1