Comments by "" (@ewoutyolo) on "De snijtafel - Kijken in de ziel: Rechters (#76)" video.

  1. Wij zijn niet de NOS; die werkelijk iedereen kan bellen voor een kort citaat. Ik vind het juist griezelig om "het juridisch" te zien als iets waar alleen technici over na mogen denken. De afkeer van "techniek" en de focus op aandacht in de media zijn een gevaar voor democratische legitimatie van wetgeving. Wetten beoordelen, is geen werk voor topspecialisten. Het is het werk van de gevoelsmensen in de Tweede Kamer. Wie denkt nu werkelijk dat daar een meerderheid was voor een - duidelijke - alles-of niets bepaling? Wij laten de tekst van de "ergste" wet toch gewoon zien in de aflevering? We laten ook zien dat er een wet was met een - volstrekt algemeen - evenredigheidsbeginsel? De rechter kan toch met die beide wetteksten aan de slag? Het rapport Ongekend onrecht zegt het volgende hierover: "De ‘alles-of-niets’ benadering volgt niet rechtstreeks uit de wet. Noch uit het wetsvoorstel, noch uit de parlementaire behandeling daarvan blijkt dat de wetgever bewust voor een ‘alles-of-niets’ benadering heeft willen kiezen. In 2009 vraagt de Belastingdienst/Toeslagen aan de landsadvocaat of zij de kinderopvangtoeslag op nihil mogen stellen als er geen eigen bijdrage is betaald. De landsadvocaat betoogt dat de kinderopvangtoeslag in die gevallen lager kan worden vastgesteld en dat in ieder afzonderlijk geval een individuele beoordeling moet volgen. Verder ziet hij ruimte voor een vorm van proportionele toekenning. De strikte ‘alles-of-niets’ benadering, waarover de Belastingdienst/Toeslagen advies vroeg, ziet de landsadvocaat als ‘pleitbaar’. De Belastingdienst/Toeslagen kiest vervolgens voor de strikte koers; in de optiek van de Belastingdienst/Toeslagen gaat het om frauderende ouders. De Belastingdienst/Toeslagen legt de koers aan de rechter voor. De Raad van State veroordeelt de gekozen koers niet. Daarin ziet de Belastingdienst/Toeslagen een legitimatie om door te gaan op de ingeslagen weg. Door de uitspraken verdwijnt de ruimte om binnen de bestaande wet en de jurisprudentie alsnog een andere koers te kiezen vrijwel geheel. De Belastingdienst/Toeslagen past de ‘alles-of-niets’ vervolgens niet alleen toe bij het ontbreken van een eigen bijdrage, maar ook bij administratieve tekortkomingen. Ook dit wordt door de rechter niet veroordeeld. Het resultaat is dat het evenredigheidsbeginsel door het samenspel van wet, uitvoering en jurisprudentie in de praktijk tot diep in 2019 van zijn betekenis wordt beroofd." Is dat specialistisch genoeg?
    4
  2. Ik daag je graag uit 1 concreet puntje te noemen dat niet klopt
    2
  3. https://youtu.be/ErLD8P4VUjY
    1
  4. Waarom lukt het zo veel mensen toch niet om verder te denken dan straf? Je kunt toch ook je woning of je baan of je kinderen kwijt raken? De staat kan iets onrechtmatigs doen of een grote bank kan iets mis doen? Is het nu werkelijk zo ingewikkeld?
    1
  5.  @maxdenb wat klopt er niet? Die “eerbied” norm komt voor in gedragsregels voor advocaten en die gedragsregels gelden niet voor verdachten, maar voor advocaten. Daar val je over? Dat klopt niet? Ik zie niet welke speld je daar tussen probeert te krijgen. Het is een waarheid als een koe. Je geeft een soort “alles” voor “niets” redenering. Alles deugt niet, want ik kan er geen concreet punt tussen krijgen. Een vaag geheel iets aanwrijven, kan altijd nog. Ik kan geen chocolade maken van je bericht eigenlijk. Excuses. Welke concrete uitspraak die we doen is onjuist? Bedoel je dat eerbied “de orde” is? Wat bedoel je nu eigenlijk?
    1
  6.  @maxdenb  Het enige concrete puntje dat je noemt is totale onzin. De kritiek was hier simpelweg dat Milani een term gebruikt (eerbied) die uit het tuchtrecht voor advocaten komt. Dat klopt. Je doet alsof Milani “orde” bedoelde. Dat kan hoor, maar ze zei eerbied. Milani zit nauwelijks in de aflevering trouwens. Ze zegt alleen maar rake dingen verder. Ik vraag me af of zij niet gewoon toe zou geven dat die term misschien wat ongelukkig is. Je doet in feite alsof je weet wat Milani diep van binnen denkt. Dat is niet zo. Je gebruikt vooral de hysterische overdrijving om dat te overschreeuwen, is mijn indruk na het lezen van je gillerige comments.
    1
  7. De kans dat wie 2 keer iets steelt bij de etos beide keren betrapt wordt en beide keren voor de strafrechter komt, lijkt me niet geweldig groot. Klopt je voorbeeld wel? Waarom zou de straf hoog moeten zijn? Komt zoiets eigenlijk wel op zitting? Bij dat soort zaken wordt het toch meestal afgedaan zonder zitting? De werkwijze winkediefstal kun je googlen en de eerste keer in jouw voorbeeld volgt er alleen reprimande zonder enige straf; bij een ‘first offender’.
    1
  8. Hey dank! Ik was het eigenlijk heelmaal eens met je comment; dus moest even naluisteren hoe we nou zulke oenige kritiek konden geven, maar het valt me reuze mee. Moors zegt namelijk niet dat een rechtszaak een kans biedt op een gesprek. Het woord kans zou inderdaad impliceren dat het geen verplichting is en zou het een prima uitspraak maken. Moors zegt echter dat hij vindt dat de zitting er "is" voor het gesprek en voor de discussie. Ik denk niet dat dit een verspreking is, omdat de context was dat het soms frustrerend kan zijn voor de rechter als de verdachte kiest om te zwijgen. Moors zegt in die context dat de zitting er "is" voor het gesprek en de discussie en ook dat de zitting er niet "is" om partijen te horen en dat de rechter daarna zijn opvatting geeft. De strekking van Moors zijn opmerking is dus dat het doel van een zitting het gesprek of de discussie is. Dat gaat dus verder dan de gedachte dat de zitting een mooie kans biedt op zo'n gesprek. Ik ben het met Kasper eens dat het doel van de zitting juist wel is om partijen te horen. Ik ben het ook met jou eens dat in sommige contexten een gesprek een mooie kans is; bijvoorbeeld voor het einde van een conflict. In een context van ernstig onrecht kan het echter ook heel griezelig zijn als de rechter een gesprek forceert in plaats van hard in te grijpen waar dat nodig is.
    1
  9. De rechtspraak van de Hoge Raad is de jurisprudentie waar we het over hebben.
    1
  10. Winnie Sorgdrager is een voorbeeld van een oud-politicus die wel degelijk aan de rechtspraak kant zat in ieder geval tot vrij recent dacht ik. De wet op de raad van state geeft in artikel 8 aan dat gedacht moet worden aan “bekwaamheid of deskundigheid op het gebied van wetgeving, bestuur of rechtspraak.” Bij het besturen kan toch aan politici worden gedacht of ben ik nu gek? De wet waarborgt nog wel dat een rechtenstudie vereist is voor aan de rechtspraak-kant; maar dat is geen waarborg tegen politici. Op dit moment zijn er vooral oud-politici actief bij de advisering kant dacht ik; maar goed dat is toch gewoon een belangrijke rol in de organisatie uiteindelijk? Het intern verzelfstandigen van een onafhankelijke kant of iets dergelijks houdt toch iets ongemakkelijks.
    1
  11. In de aflevering worden oudere "grote zaken" benoemd zoals Srebrenica en het homo-huwelijk. Het is geen recente ontwikkeling dat de echte "grote zaken" niet gaan over moord en straf. In een strafprocedure wordt meestal simpelweg 1 dader gestraft. Onderaan staat dus vrij letterlijk een straf die aan 1 persoon wordt opgelegd. Als de hele Staat Nederland aansprakelijk is - tegenover de nabestaanden van Srebrenica bijvoorbeeld - dan staat onderaan waarvoor de hele Staat aansprakelijk is. Ik denk dat de pers belangrijk nieuws mist door te focussen op moord en drugs. De advocaten, die voor de grote banken werken of voor de Staat, hebben daardoor nauwelijks te maken met kritische journalisten. Die zijn Spong, Plasman & Weski aan het bellen voor gratis reclame. In plaats van te focussen op de onderwerpen, waar iedereen deze week min of meer dezelfde voorspelbare dingen over zegt, zou ik bijvoorbeeld adviseren om eens "quo vadis aida" te gaan kijken over Srebrenica; dat is belangrijker dan de oppervlakkige persoonlijkheden achter de walgelijke bn’ers, die deze week in hun ziel gestaard gaan worden, omdat ze toevallig eventjes actueel zijn: https://youtu.be/ErLD8P4VUjY
    1