Comments by "cacauldr" (@cacauldr) on "Kasper C. Jansen"
channel.
-
Ik waardeer deze persoonlijke inbreng van Casper. Al zou ik het niet eens zijn met al z'n standpunten, dan nog vind ik het prima verwoord.
Waar ik het vooral mee eens ben is dat je niks oplost wat in het heden speelt, door terug te kruipen in het verleden. Als je iets wilt veranderen zul je moeten bijsturen in het heden. En de uitdagingen liggen nu eenmaal niet meer op nationaal niveau alleen. De expertise die nodig is om problemen en kansen allereerst te kunnen definiëren, ligt ook verspreid over kenniscentra buiten de eigen landgrenzen. En de mens is nu eenmaal weinig geneigd om kennis te delen, dus linksom of rechtsom zal er toch iets van win-win situatie moeten zijn om tot samenwerking en uitwisseling te komen.
Het afwijzen van Europese samenwerking leidt simpel gezegd tot terugwerping in donkere voordagen, gelijk het uiteenvallen van voorgaande emperiums zoals het Romeinse of Oostenrijks-Hongaarse Rijk, wat snel opgevolgd werd door meerdere zinloze (burger)oorlogen. Je kan argumenteren dat dit een natuurlijke gang is, een yin-yang achtige cyclus die zich door de geschiedenis herhaalt. Maar dan sluit je je af voor de hoop dat de mensheid ooit van haar fouten kan leren. Dan hou je er een fatalistisch determinisme geloof op na.
Decadentie en gemakszucht schijnen altijd een rol te hebben gespeeld in het verval van supranationale grootmachten. De vraag is of wij, stemgerechtigden, het Europa van vandaag én morgen alleen maar kunnen zien als een zichzelf volvretende, potsierlijke moloch die enkel een hedonistische levenstijl nastreeft, of dat we kunnen erkennen dat dit Europa andere keuzes wil maken en haar best doet - met vallen en opstaan - om door te pakken waar het Verlichtingsdenken ons (voorbij alle grenzen) al eerder bevrijdde van zelfdestructieve overtuigingen. Zonder die periode van bijzondere samenwerking en wederzijdse beïnvloeding zaten wij nu nog opgescheept met religieus fanatisme, slavenhandel, kinderarbeid, epidemieën, slecht onderwijs en gebrek aan autonomie.
Ten slot: Politieke partijen hebben zelden het perfecte partijprogramma. Het is voor bijna elke stemmer altijd een kwestie van kiezen tussen minst slechte opties. Gek genoeg vinden sommigen dat een reden om dan maar
helemaal niet te kiezen, terwijl ze in het dagelijkse leven keer op keer precies dat doen. Welk zakje chips, welke milieubewuste keuzes in huis, welke zorgverzekering, vliegtuig of auto, wel of geen kinderen. That's life. Niks is perfect als je moet kiezen, deal with it.
Wees blij dat je een keuze mág maken. En dat niemand anders die keuze voor jou maakt.
13
-
8
-
8
-
7
-
5
-
4
-
4
-
4
-
4
-
3
-
3
-
1. Wetenschap is twijfel, en per definitie dus grenswetenschappelijk bezig. Als iemand het wetenschappelijke status quo voornamelijk dogmatisch inzet, zegt dat iets over het menselijk ego en niets over de wetenschappelijke weg van waarheidsvinding.
2. Aan beide kanten van het mes op tafel (sceptici vs aanhangers, critici vs creatieven) is evenveel kans dat een discussie stuk loopt op een reeds gekwetst fragiel ego, of beter gezegd: dat het brein oververhit want bedolven raakt onder de toch al wankele Jenga verdedigingstoren dat het ego bouwwerk voorstelt. Vanaf dat punt is logisch en helder denken zoek en helpt alleen een ongestoorde afkoeltijd om de boel weer op neutraal te zetten. Het wegen van of aanhaken op iemands onzorgvuldigheid, in de hitte van een egostuk, leidt zelden tot verandering van zienswijze.
3. Elke zichzelf respecterende kritisch ingesteld denker, bewijst zichzelf een dienst door zich te omringen met evenzo kritische vrienden die hem of haar zonder pardon tegenwerpingen toesmijten en een handschoen in het gezicht wapperen als persoon onzorgvuldig begint te raaskallen. Daar heb je vrienden voor, en als het niveau niet aansluit moet je verder zoeken naar de juiste vrienden, of anders accepteren dat je arrogant wordt en minder scherp van geest.
4. Elke ambacht d'r eigen gereedschap. Een chirurg die een slager verwijt dat 'ie niet precies genoeg snijdt, raakt kant noch wal. De snijtafel maakt wederom dezelfde fout door de eigen scalpels in het fileermessenblok van de satirisch kunstenaar te zetten. Hoog staaltje vakblindheid. Natuurlijk mag men argumenteren of een uitingsvorm wel of niet de eigen huisregels van dat genre volgt. Maar daar kijkt De Snijtafel (en veel commenters op youtube) vreemd genoeg nauwelijks naar. Men staart zich blind op naakte feiten, daar waar een pin-up aan de muur is geplakt.
3
-
2
-
2
-
@PigletCNC e.a.
Het begrip 'waardig' in mijn woordenboek.
1. 'Waardig' als in: 'een waardig tegen- of medestander'. Een individu die jij qua mentale en/of fysieke capaciteiten zodanig inschat dat deze persoon ofwel een risicovolle uitdaging presenteert, danwel in staat is om een door jou gedragen last/risico/verplichting over te kunnen nemen.
2. 'Waardig' als bijvoeglijke vorm van het begrip 'waardigheid'. Met eergevoel en zelfrespect dat niet gestoeld is op extrinsieke maar op intrinsieke motivatoren. Dus los van bezit, aanzien, netwerk, titels en diploma's. Intrinsiek slaat op persoonlijke overtuigingen en waarden die men als richtlijn neemt voor het geweten of bij gebrek aan geweten voor zelfregulatie. Waardig is dus in deze uitleg inwisselbaar voor: oprecht geïnteresseerd, tactvol, geduldig, ruimdenkend, slim, realistisch, begripvol, doorzettend, moedig, autonoom, etc.
Ik bekritiseer de keuze van De Snijtafel voor iemand die zich in mijn ogen in het nieuws al afdoende belachelijk heeft gemaakt en die daartoe ook de nodige kritiek heeft mogen ontvangen binnen de eigen kring van collega's, betrokkenen en lezers/toehoorders.
Ik vind dat mijn kritiek terecht is omdat ik De Snijtafel al vanaf het begin volg en een aardig beeld heb van de denkwijzen, voorkeuren en van de algemene mentale huishouding die intelligente vrijdenkers (los van hun publiekelijke persona) karakteriseert.
Vandaar dat ik zonder remming aanneem dat de presentator en zijn sidekick een soortgelijk sentiment voelden bij het zien van het uitgelichte mediaoptreden. Namelijk dat hier iemand met naam en status en enige mate van autoriteit, zichzelf belachelijk maakte waarna van links en rechts tomaten (konden) worden gegooid
Ik vind dat beneden het peil dat ik verwacht van De Snijtafel, en nogmaals, ik vind dat ook terechte kritiek vanuit de begrippen 'waardig' en 'waardigheid'. Gezien de capaciteiten en maatstaven van Casper & Co., lijkt het me vergezocht om te pretenderen dat zij voldoening scheppen uit werk op dit niveau.
Tot slot nog dit: Het is voor ieder mens, keyboard warrior of niet, erg makkelijk om in de waan van de dag willekeurig iemand of iets uit het nieuws te pikken om er vervolgens zoutzuur overheen te gooien of er hobbymatig in te snijden. De vraag die de moderne mens zich dan maar moet stellen is: is dat nou echt waar ik mijn unieke bestaan mee wil bewijzen, rechtvaardigen of opvullen? (Nee toch, hopelijk).
Twee simpele richtlijnen die ik zelf probeer te volgen:
1. Een kritische opstelling is goed en nuttig, maar is geen vrijbrief om overal en altijd je mening te geven. Eerst bedenken welk positief resultaat je wilt bereiken en of dat niet beter op een andere manier kan.
2. Kritiek is goed en nuttig daar waar kritiekloosheid meer schade aanricht dan kritiek. Kritiek is altijd schade, altijd _collateral damage_. Hoe goed kan jij puin ruimen en mensen troosten?
2
-
2
-
2
-
1
-
1
-
1
-
1
-
@Antaios Ik ben geabonneerd op Skepter en Vereniging tegen de Kwakzalverij. Ik koop regelmatig zaden, noten en muesli bij de Groene Winkel. Opgevoed met kerk, bibliotheek en wetenschap. Nooit gestopt met verwonderen, vragen stellen en zelfstudie. En ik kan me nog herinneren dat ik als kind homeopathische hooikoortstabletten en in alcohol verdunde druppels nam. Tegen de tijd dat ik weer thuis was van school na een lange fietstocht, was ik aardig aangeschoten; het lange fietspad liep door rijk bosgebied. Uiteindelijk was ik dat zo beu dat ik me een paar zomers ondergedompeld heb in hooibergen, stoffige oude dekens en wat nog meer. Nooit meer last gehad. Enfin, om te zeggen, ik laat me van kinds af aan meerzijdig informeren en maak dan mijn eigen conclusies. In de meeste gevallen na experiment op mezelf. Mijn waarheid immers, is niet de verantwoordelijkheid van een ander.
Goed, 'and now for something completely different'
Ik kan niet goed inschatten of je werkelijk tracht een beschaafde, inhoudelijke en verschil-respecterende uitwisseling van ideeën te voeren, of dat je vooral stoom wilt afblazen en mij de maat wil nemen met je eigen voorkeuren. Geen idee, ik ken je niet.
Communicatie over social media platforms is wat dat betreft in mijn ogen verre van ideaal.
Niettemin zijn er ook gesprekken die inspireren, een mens op andere ideeën brengen, de deelnemers het gevoel geven dat ze gezien zijn en gewaardeerd worden. Zelf vind ik dat van grotere waarde dan het gelijk krijgen. 'Gelijk' benader ik als iets wat ik nog niet heb maar wel kan krijgen. Wat daarvoor nodig is, verschilt per context, maar een vaste waarde daarin lijkt wel steeds het niet bevechten maar omarmen van verschillen.
Ik geloof niet in de goedheid van idealisme, het 'stinkt' voor mij. Maar ik geloof in gezond eigenbelang dat dat ook van waarde is voor de ander, mits er een directe relatie van wederzijdse verantwoordelijkheden bestaat. Zoniet: gebakken lucht en ego-politiek.
Ik heb geen a priori recht op de aandacht en oprechtheid van mijn medemens. Ik moet het zien te verdienen door (a) de ander geen reden te geven om mij te wantrouwen of mijn behoeftes te negeren en (b) te accepteren dat ik machteloos sta tegenover de onwil van een ander. Voor de rest hoef ik alleen maar mezelf te wezen. Niks meer, niks minder. En dat is al lastig genoeg.
Hiermee probeer ook te zeggen: probeer niet de spreekwoordelijke steen de berg op te rollen. Is de energie die je steekt in het willen overtuigen van 1 vreemde in een vat van anonimiteit, een gerichte wens om met die persoon een goede verstandhouding op te bouwen? Zo niet, dan speel je (onbewust?) de hoofdrol in je eigen Griekse tragedie.
Ik bedoel het als oprecht advies, ook al heb je me heel even beledigd. Uit jouw manier van bewoording meen ik toch iets te zien wat me doet glimlachen, dus daarmee heb je een stukje van mijn 'ongemaskeerde ik' als reactie terug verdiend.
Verder ben ik wss net zo'n drol als elke andere mensaap.
1
-
1
-
1
-
1