Comments by "Lithuanian" (@lithuanian.) on "Вялікае Княства Літоўскае – Беларусь ці Летува? / Загадкі беларускай гісторыі" video.
-
8
-
4
-
3
-
3
-
3
-
3
-
3
-
2
-
Вот из переписки понятно на коком они говорили:
Письмо Магистра Ордена Витауту 16 ноября 1421 г.
"..Ane das alles schreibt uns euwir grosmechtikeit von eime kropel der itczunt wol alt und ein Rewszhe ist und nicht konne littauwisch, den in uns gerne wellet senden, ap wir des begerten etc. Lieber herre! Uns ist wol gesagt, das bei euch sei ein sewberlich und reinlich kroepel, der wol itczunt reiten konne, ap ir den meinet adit nicht, des wissen wir nicht."
"...К тому же пишет нам ваше превосходительство об одном карлике (уродце, шуте - kropel), который сейчас довольно стар и является Руским и не говорит по-литовски, которого вы с удовольствием повелели бы нам прислать, если бы мы этого пожелали. Милостливый господин! Нам сказали, что у вас находится чистый и честный карлик, который сейчас умеет ездить верхом - этого ли имеете в виду или нет, мы не знаем. Однако кого ваше превосходительство нам пришлет, того мы с удовольствием примем и будем благодарны."
2
-
2
-
2
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
@tobiaswolff3478 Ещё одна В Вильне eзуиты проповедовали по-литовски. Выпускали религиозные книги для верущих литовцев г. Вильна.
Из предисловия к Вильнюсскому катехизису 1605 года :
Доходили до моих ушей многочисленные голоса тех, кто говорил, якобы не понимали катехизиса переведенного Его Милостью ксендзом Миколаем Даукшой 1547г, каноником костела жмудского, так как он перевел его по жмудски и просили меня, чтобы был переведен по литовски. Я это хорошо знаю, что Его Милость, желая сделать лучше и для Литвы и для Жмудинов, для обоих перевел катехизис и поэтому употребил в нем выражений обоих людов. Чтобы Литва тем самым распознала свой язык и чтобы прекратились эти разговоры "что не имеем литовского катехизиса", я заново перевел этот катехизис Ледесмы, который уже до этого был переведен и не знаю как был утрачен. Надеюсь, что этим переводом угожу не одному, поскольку как мне кажется точнее первого переведен. Если бы кому из Литвинов этот перевод не понравился, то очень прошу, чтобы его перевел лучше и с большей точностью.
1) https://www.litviny.net/uploads/2/5/4/5/25455257/kath51605.jpg
2) https://www.litviny.net/uploads/2/5/4/5/25455257/kath61605.jpg
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
@tobiaswolff3478 Снайдер?
😬🙄😳
Снайдер писал про мову:
"Як і летувіскія адраджэнцы, пра якіх мы казалі, Дунін-Марцінкевіч не сумняваўся, што найлепш сьведчаць пра годнасьць народнай мовы доказы яе роўнасьці з польскай, а самым пераканаўчым будуць пераклады з польскай літаратуры. Ён востра адчуваў двухбаковы ціск славянскіх літаратурных моваў: паводле ўласнага прызнаньня, узяцца за пераклад “Пана Тадэвуша” на беларускую яго падштурхнуў ня польскі арыгінал, а расейскі пераклад. Як і летувіскія дзеячы, Дунін-Марцінкевіч, калі можна так сказаць, абапіраўся на падтрымку самога паэта. Міцкевіч называў беларускую “найбагацейшай, найчысьцейшай мовай старажытнага паходжаньня”. Дунін-Марцінкевіч хацеў пацьвердзіць гэтыя словы перакладам Міцкевічавага аповеду “пра беларускую шляхту” на мову, якой маглі чытаць “беларускія сяляне”27. Задума надзвычай амбітная, бо ў арыгінале гэтая вельмі доўгая паэма вызначаецца дзівоснай прыгажосьцю і складанасьцю, а беларускія гаворкі на той час так і заставаліся некадыфікаванымі. Хоць у XVI ст. беларуска-русінскі дыялект і выкарыстоўваўся як літаратурная мова, пасьля таго, як на зьмену яму прыйшла польская, па-беларуску пісалі вельмі мала.
Праблема нізкага статусу беларускай мовы ўплывала і на саміх беларускіх патрыётаў. Мала хто з іх вельмі высока ставіў беларускага селяніна. Як Чачот і Міцкевіч, Дунін-Марцінкевіч таксама адчуваў сябе патрыётам старой раньненавачаснай Рэчы Паспалітай, дзе мовай палітыкі і культуры была польская. Але пры гэтым Дунін-Марцінкевіч разумеў, што польская пачынала выконваць ужо іншую палітычную функцыю ў іншага тыпу палітыцы. Незалежна ад намераў Міцкевіча той факт, што ягоныя паэмы пісаліся па-польску, спрыяў кансалідаваньню моўнай (этнічнай) польскай нацыі29. Між тым як польская зыходзіла “да нізоў” у Польшчы, беларускія патрыёты спадзяваліся ўзьняць “да вярхоў” беларускую ў Беларусі. Дунін-Марцінкевіч ведаў, што ў краёх, дзе адбывалася дзеяньне “Пана Тадэвуша”, размаўлялі на беларускіх дыялектах, і марыў узвысіць іх да літаратурнай мовы, каб дапамагчы беларускаму народу ў Міцкевічавай Літве.
Беларускую мову ў тыя часы яшчэ не забаранялі – проста на ёй не дазвалялася пісаць лацінскімі (польскімі) літарамі. На бяду Дуніна-Марцінкевіча, тытульная старонка беларускага перакладу адкрывалася надпісам “Pan Tadeusz” – акурат як па-польску, а не “Пан Тадеуш”, як па-расейску. Летувісы абышлі праблему – зьвярнуліся да суайчыньнікаў у Нямеччыне. Дунін-Марцінкевіч ня меў такой магчымасьці, бо ўсе беларусы жылі ў Расейскай імперыі. Былі мужныя беларускія патрыёты; былі дыялекты, якія маглі стаць пісьмовай мовай; былі мільёны людзей, якія маглі навучыцца чытаць на ёй. Аднак у сярэдзіне ХІХ ст. амаль не было людзей, якія б валодалі толькі беларускай** , не было дзе друкаваць беларускія выданьні, не было рынку продажу беларускіх кніг.
1
-
1
-
1
-
1
-
@tobiaswolff3478 Витовт тоже любил беларусав особо тех кто литовского незнал!!
Письмо Магистра Ордена Витауту 16 ноября 1421 г.
"..Ane das alles schreibt uns euwir grosmechtikeit von eime kropel der itczunt wol alt und ein Rewszhe ist und nicht konne littauwisch, den in uns gerne wellet senden, ap wir des begerten etc. Lieber herre! Uns ist wol gesagt, das bei euch sei ein sewberlich und reinlich kroepel, der wol itczunt reiten konne, ap ir den meinet adit nicht, des wissen wir nicht."
"...К тому же пишет нам ваше превосходительство об одном карлике (уродце, шуте - kropel), который сейчас довольно стар и является Руским и не говорит по-литовски, которого вы с удовольствием повелели бы нам прислать, если бы мы этого пожелали. Милостливый господин! Нам сказали, что у вас находится чистый и честный карлик, который сейчас умеет ездить верхом - этого ли имеете в виду или нет, мы не знаем. Однако кого ваше превосходительство нам пришлет, того мы с удовольствием примем и будем благодарны."
1
-
@tobiaswolff3478 А про язык!!! 😎
Вот что писал
Учитель Сапеги!!
Франтишк Ксавери Богуш (родился в вилкомирском повете виленского воеводства в 1746 году. В 1772 году был был назначен префектом созданного в том же году шляхетского конвикта в Гродно (Гродненский иезуитский коллегиум). В 1780—1782 гг. — президент литовского Трибунала. Был воспитателем Франтишка Сапеги, будущего генерала литовской артиллерии, предводителя дворянства минской губернии.Был в числе противников Тарговицкой конфедерации 1791 г., за что в 1792 году был арестован. Участник заговора генерала Якуба Ясинского ставившего перед собой цель по подготовке национального восстания 1794 г. Выступал за объединение польско-литовского народа, для чего требовал отмены крестьянской крепостной зависимости от шляхты и предоставления им большей свободы, выступал за уменьшение сословных различий между мещанами (горожанами) и шляхтой, а также обеспечение прав церкви.)
"O początkach narodu i języka litewskiego, (1808)":
Не надо автору показывать, что Сарматы в Литве осели, что язык свой с собой принесли. .... Но надо показать, что язык, который с собой Сарматы принесли, был язык сегодняшний Литовский, не Славянский."
стр. 2 "...Язык на которм говорил Кеистут, Витовт, Мидовг, Ягайла ...гаснет. (Т.е. литовским языком Богуш признает говорили великие Князи ВКЛ)
...Estowie medzy medzy soba nazywalie sie tak iak ich bracia na wschodzie Letuwis, Letuwa, do dzis zowia sie. Lacinycy przerobili imie Letuwis na Estus, Hestus, Aistus, Hetta. Letuwis nazwany prez lacinnikow Lettae, okolo 2500 lat prez Chrystusa pana, Liwonow na polnoc przepedac zaczeli.
...wszystkie te tedy narody pod imeniem Estow, Galindow, ...., .... jeden skladali narod Letuwy, Leticki, Litewski.
....Litwa pochodzi od slowa Litewskego Letuwa, Letuwis....Zmudz zowie sie Žiemaiten...
... c 106: „Zmudzki iezyk iest tenze co Litewski". Разный только своим акцентом...žemia по-Литовски означает низменность...
1
-
@tobiaswolff3478 А вот сами беларуские газеты!!
Беларускія газеты пра літоўскі друк
У 1914 г. урачыста адзначаўся 10-гадовы юбілей скасавання забароны на літоўскі друк лацінскім і літарамі. З гэтай нагоды першая беларуская газета «Наша ніва» змясціла вялікі артыкул:
Левыя коскі Сёлета уся Літва сьвяткуе 10 летнюю гадаўшчыну легалізаціі літоўскага друку ў Расеі. Друкаваць па літоўску кніжкі было забаронена у 1865 годзе і ад гэтаго часу да 24 красавіка 1904 году у Расеі не было надрукавана ніводнай кніжкі па літоўску лацінскімі літэрамі.
Лацінскіе літэры адыгралі вялікую ролю ў разбуджэнні літоўскай національнай сьвядомасьці. Як вядома, літвіны прынялі хрысціянства праз Польшчу, а разам з хрысціянствам, заходняга рымскага звычаю, - праз тую ж Польшчу, - прыняло і лацінскіе літэры у набожных і касцельных кніжках. Да 1865 году у літоўскай мове не было блізка ніякіх кніжэк сьвецкаго зьместу:-былі толькі кніжкі духоўные, друкаваные па літоўску лацінскімі, а раней ,-так як і палякоў,-готыцкімі літэрамі. У 1865 годзе, пасля польскаго паўстання, атпушчэно было с казны, дзеля абрусення літвіноў, 200 000 р. на друкаваньне літоўскіх кніжэк рускімі літэрамі. З гэтаго капіталу выдана было усяго толькі 40 000 р. на друкаваьне катэхізмоў і малітвеньнікоў літоўскіх рускімі літэрамі, а рэшта капіталу асталося ня выкарыстаным. малітвеннікі, катэхізмы раздаваліся дарма дзецям па школах і ўсім, хто хацеў. Але забарона выклікала у літоўскім народзе національную сьвядомасьць і ён пачаў сам, як умеў, бараніцца. Раздаваные дарма "новые" літоўскіе кніжкі селяне палілі і дзецям забаранялі прынасіць іх дамоў. Старые літоўскіе кнігі, друкаваные лацінскімі літэрамі, хаваліся па хатах як скарб, бо паліція адбірала іх, - і праз гэта набіралі яны цаны у вачах літоўскаго селяніна і было што раз болей людзей, каторые хацелі мець забароненые "свае літоўскіе малітвеннікі". З колькі галоў пасьля забароны у тэй часьці Літвы, што пад Прусіей, у гор. Тыльжы, пачалі друкаваць літоўскіе малітвеннікі і іншые кніжкі для расейскай Літвы. Друкарскія машыны выкідалі дзесяткі тысяч літоўскіх кніжэк у Прусіі і кніжкі гэтые, контрабандай, расходзіліся па ўсей расейскай Літве. Каля 1900 году не было хаты у Літве. дзе не было бы літоўскаго забароненаго малітвенніка. Бывалі здарэньня. што паліція перэнімала на дарозі ў касцёл людзей, перэтрасала іх і атбірала "нелегальные малітвеннікі", бывала што і абступала касцёл і на сьвентары атбірала. У канцы стала ясна і правіцельству. што забароны тут не памогуць, бо за граніцай с кожным годам множыліся друкі і часопісі, і расходзіліся шырока па ўсёй Літве. І вось за год перэд абвешчэньнем маніфэсту аб свабодах, была знята забарона з літоўскіх друкоў. Літвінам было пазволена друкаваць якімі яны самі захочуць літэрамі.
Такім парадкам сёлетняя гадаўшчына дозвалу на лацінскіе літэры у літоўскіх друках, яўляецца разам і 50 летняй гадаўшчынай змаганьня за гэты друк і за адраджэньня Літвы.
За апошніх дзесяць гадоў літвіны у Расеі здалелі выдаць каля 5 мільёноў экзэмпляроў кніжэк і сарганізаваць больш 25 газэт. Апрача гэтаго, забарона літоўскаго друку прымусіла літвіноўвучыцца граматы пакрыёму, па хатах і цяпер па граматнасьці Ковенская губэрня займае першае мейсца ў Расеі.
Правыя коскі
Падобную інфармацыю змясціла на сваіх старонках і каталіцкая газета «Беларус»
1
-
@tobiaswolff3478 В № 19 за 11 сентября 1908 г. “Наша Нива” разместила заметку с иллюстрацией
“Литоуские газеты”: «Як стаіць национальная справа у суседзяў и сваякоў нашых –
литвиноу, видаць с таго, што яны ў сваей роднай мове выдаюць аж дзесяць газэт. Ў тым дзьве – штодзенные, шэсць выходзяць кожная раз у тыдзень, тры – раз у месяц и адна – раз у год; с-памеж их сем друкуюца ў Вильни, дзьве – ў Коўне и адна – ў Сэйнах (Сувальская губ.). Изноў у Вильни нядаўно адкрылася газэта “Litwa”, каторую выдаюць литвины па польску и ў каторай бароняць справы свае прад усими, хто не разумее па литоўску. На рысунку нашым ёсць усе тые
газэты. Меж ими и “Наша Нива” – аднаедзиная беларуская газэцина. А тым часам
нас, беларусоў, ёсць 8 ½ мільёноў чалавек; литвиноўжэ и трох мильёноў не набярэцца.
За тое литвины шчыра ўзялися за свае национальнае адрадзэньне и працуюць,
не пакладаючы рук».
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
@tobiaswolff3478 Снайдер писал про мову:
"Як і летувіскія адраджэнцы, пра якіх мы казалі, Дунін-Марцінкевіч не сумняваўся, што найлепш сьведчаць пра годнасьць народнай мовы доказы яе роўнасьці з польскай, а самым пераканаўчым будуць пераклады з польскай літаратуры. Ён востра адчуваў двухбаковы ціск славянскіх літаратурных моваў: паводле ўласнага прызнаньня, узяцца за пераклад “Пана Тадэвуша” на беларускую яго падштурхнуў ня польскі арыгінал, а расейскі пераклад. Як і летувіскія дзеячы, Дунін-Марцінкевіч, калі можна так сказаць, абапіраўся на падтрымку самога паэта. Міцкевіч называў беларускую “найбагацейшай, найчысьцейшай мовай старажытнага паходжаньня”. Дунін-Марцінкевіч хацеў пацьвердзіць гэтыя словы перакладам Міцкевічавага аповеду “пра беларускую шляхту” на мову, якой маглі чытаць “беларускія сяляне”27. Задума надзвычай амбітная, бо ў арыгінале гэтая вельмі доўгая паэма вызначаецца дзівоснай прыгажосьцю і складанасьцю, а беларускія гаворкі на той час так і заставаліся некадыфікаванымі. Хоць у XVI ст. беларуска-русінскі дыялект і выкарыстоўваўся як літаратурная мова, пасьля таго, як на зьмену яму прыйшла польская, па-беларуску пісалі вельмі мала.
Праблема нізкага статусу беларускай мовы ўплывала і на саміх беларускіх патрыётаў. Мала хто з іх вельмі высока ставіў беларускага селяніна. Як Чачот і Міцкевіч, Дунін-Марцінкевіч таксама адчуваў сябе патрыётам старой раньненавачаснай Рэчы Паспалітай, дзе мовай палітыкі і культуры была польская. Але пры гэтым Дунін-Марцінкевіч разумеў, што польская пачынала выконваць ужо іншую палітычную функцыю ў іншага тыпу палітыцы. Незалежна ад намераў Міцкевіча той факт, што ягоныя паэмы пісаліся па-польску, спрыяў кансалідаваньню моўнай (этнічнай) польскай нацыі29. Між тым як польская зыходзіла “да нізоў” у Польшчы, беларускія патрыёты спадзяваліся ўзьняць “да вярхоў” беларускую ў Беларусі. Дунін-Марцінкевіч ведаў, што ў краёх, дзе адбывалася дзеяньне “Пана Тадэвуша”, размаўлялі на беларускіх дыялектах, і марыў узвысіць іх да літаратурнай мовы, каб дапамагчы беларускаму народу ў Міцкевічавай Літве.
Беларускую мову ў тыя часы яшчэ не забаранялі – проста на ёй не дазвалялася пісаць лацінскімі (польскімі) літарамі. На бяду Дуніна-Марцінкевіча, тытульная старонка беларускага перакладу адкрывалася надпісам “Pan Tadeusz” – акурат як па-польску, а не “Пан Тадеуш”, як па-расейску. Летувісы абышлі праблему – зьвярнуліся да суайчыньнікаў у Нямеччыне. Дунін-Марцінкевіч ня меў такой магчымасьці, бо ўсе беларусы жылі ў Расейскай імперыі. Былі мужныя беларускія патрыёты; былі дыялекты, якія маглі стаць пісьмовай мовай; былі мільёны людзей, якія маглі навучыцца чытаць на ёй. Аднак у сярэдзіне ХІХ ст. амаль не было людзей, якія б валодалі толькі беларускай** , не было дзе друкаваць беларускія выданьні, не было рынку продажу беларускіх кніг.
1
-
@tobiaswolff3478 Вот ещё один потриёт Белоруси!!😛
Мечтал блин о Польше тоже!!
КАСТУСЬ КАЛІНОЎСКІ.Пісьмы з-пад шыбеніцы
...Калі ронд польскі дае нам вольнасць праўдзівую, маск*ль, не кажу цэлымі сёламі, а цэлымі грамадамі гоніць людзей, заўсім адняўшы свабоду, у сібірскія пустыні. Калі ронд польскі ўсім братнім народам дае самарондства, маск*ль мала таго, што гэтак не робіць, но яшчэ там, гдзе жылі палякі, літоўцы і беларусы, заводзіць маскоўскія школы, а ў гэтых школах учаць па-маскоўску, гдзе ніколі не пачуеш і слова па-польску, па-літоўску да і па-беларуску, як народ таго хоча, а ў гэтыя школы адно з другога канца света маск*лёў насылаюць, што толька ўмеюць красці, людзей абдзіраці дай служыць за грошы паганаму дзелу на глум народу...
1
-
1
-
1
-
1
-
@tobiaswolff3478 ..И сообщил о намерении Товтивила боярин его Прокопий полочанин; Тройнат же, предупредив Товтивила, убил его и начал княжить один. Затем начали думать конюхи Миндовга, четыре работника, как бы им убить Тройната. Тот пошел в баню мыться, они же, выбрав время, убили Тройната; такой был конец убийства Тройната.Услышав же это, Войшелк пошел с жителями Пинска к Новогрудку и оттуда, забрав с собой новогрудчан, пошел княжить в Литву...
А из-за вышеописанной неприязни князь великий Довмонт направил шестерых мужей, чтобы они убили брата его Тройдена; и когда он беспечно шел из бани, и те шесть мужей предательски убили его. А сам Довмонт, собрав войско свое псковское и полоцкое, пошел в Литву, намереваясь стать князем литовским и жемайтским...
...И помянутый монах Лавр, называемый по-литовски Рымонт (римти - быть спокойным, римант - очень спокойный), а по-русски Василий, жалея о смерти отца своего великого князя Тройдена, оставил монашеский чин, пришел к панам и, собрав все силы литовские, пошел против /24/ Довмонта...
И ополчился со своими силами, и встретились с Довмонтом под Озером, и, сошлись они со своими полками с обеих сторон, и был между ними бой и сеча немалая, с утра и до вечера, и помог бог Лавру, и он все войско дяди своего Довмонта разгромил и самого убил, и город Полоцк взял, и возвратился в столицу отца своего в Кернов...
1
-
@tobiaswolff3478 Великий князь Гедимин после смерти отца своего Витенеса стал княжить в Великом княжестве Литовском, Жемайтском и Русском, и сидел на престоле отца своего в Кернове...
...И очнувшись от сна своего, он сказал волхву своему по имени Лиздейко, который был найден в орлином гнезде, и был тот Лиздейко у князя Гедимина волхвом и наивысшим языческим попом...
...И будучи глубоким стариком, князь великий Гедимин при жизни своей разделил владения между своими сыновьями и пяти сыновьям дал уделы, то есть старшему сыну Монтвиду дал в удел Карачев и Слоним, а Наримунту — Пинск, а Ольгерду — Крево, а к тому же у князя Витебского сыновей не было, а только дочь, и он отдал за него свою дочь, и принял его в земле Витебскую; Кориату дал Новогрудок, Любарту — Владимир и Луцк и землю Волынскую...( эти земли были включены в Литовское государство). А тех двоих сыновей своих посадил на великих княжествах: Евнутия в своей столице в Вильно и в великом княжестве Литовском, а Кейстута в Троках и во всей земле Жемайтской, и, разделив их, сам умер в почете.
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
@Victor-yw1ml документ использованный Орденом на арбитражном процессе 1412г. (Scriptores rerum Prussicarurn. t.2, Leipzig, 1863. p.711.) :
https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/show-content/publication/edition/21001?id=21001
"It das hus Willune haben di heren von Prusen angewunnen vor xl jaren von den vngeloubigen vnd vinden vnszn heligen geloubens Littowen, di genant woren Austenten, vnd di hobetlute his by namen Surmynne, Mattewike vnd Gawstad. It das di dri negest oben bescreben b(h?)obetlute, von den das hus Willune gewunnen wart, alz vor ist gescreben, woren Littowen, vund ir geschlechte is noch czu deser czit Littowes vnd Littowen vnd wonen in Littowen im lande czu Coluwa bi Wilkenberg vnd nich im lande czu Samayten. It das hus Willune, e das is von den heren von Prusen gewunen wart, alz in dem andren negesten obengescreben artikel ist vsgesprochen, wart is gespiset vnd gehalden von den Littowen, di Awstayten genant woren vnd noch heysen vnd nicht von den Samayten."
" А таксама, што замак Вялена (hus Willune) прускія браты заваявалі 11 гадоў таму ад няверных і ворагаў нашай веры літоўцаў (Littowen), якія называліся аўкштайтамі (Austenten), а кіраўнікамі ў іх былі Сурмін, Матэйка і Гаштольд. А таксама, што вышэйказаныя кіраўнікі, ад якіх быў адваяваны замак Вялена, як ужо пісалася, былі літоўцамі (Littowen), і іх род і цяпер завецца літоўкамі і літоўцамі і жывуць яны ў Літве, у Кульве паблізу Вілкаміра (czu Colwa bi Wilkenberg), а не ў Жэмайцкай (Samayten) зямлі. Таксама, што і замак Вялена, да яго заваёвы прускімі братамі, як ужо казалі, утрымліваўся і забяспечваўся літоўцамі, якія звалі і цяпер сябе завуць аўкштайтамі (Awstayten), а не жэмайтамі (Samayten)..”
1
-
1
-
1
-
@Victor-yw1ml Сирвидас, Константинас
Родился, как предполагают, в окрестностях Аникщяй. В 1598 году в Вильне) вступил в орден иезуитов. Учился в иезуитских коллегиях Вильны, Риги и других городов, затем в Виленской иезуитской академии (Almae Academia et Universitas Vilnensis Societatis Jesu; 1606—1610), был профессором академии. Около десяти лет читал проповеди в академическом костёле Святых Иоаннов в Вильне.
Подготовил первый польско-латинско-литовский словарь „Dictionarium trium linquarum“ («Словарь трёх языков»). Первое издание вышло в свет в Вильне ок. 1620, затем словарь неоднократно переиздавался: 2-е дополненное издание 1629; 1631, 1642, 1677, 1713
1
-
@Victor-yw1ml В Вильне eзуиты проповедовали по-литовски. Выпускали религиозные книги для верущих литовцев г. Вильна.
Из предисловия к Вильнюсскому катехизису 1605 года :
Доходили до моих ушей многочисленные голоса тех, кто говорил, якобы не понимали катехизиса переведенного Его Милостью ксендзом Миколаем Даукшой 1547г, каноником костела жмудского, так как он перевел его по жмудски и просили меня, чтобы был переведен по литовски. Я это хорошо знаю, что Его Милость, желая сделать лучше и для Литвы и для Жмудинов, для обоих перевел катехизис и поэтому употребил в нем выражений обоих людов. Чтобы Литва тем самым распознала свой язык и чтобы прекратились эти разговоры "что не имеем литовского катехизиса", я заново перевел этот катехизис Ледесмы, который уже до этого был переведен и не знаю как был утрачен. Надеюсь, что этим переводом угожу не одному, поскольку как мне кажется точнее первого переведен. Если бы кому из Литвинов этот перевод не понравился, то очень прошу, чтобы его перевел лучше и с большей точностью.
1) https://www.litviny.net/uploads/2/5/4/5/25455257/kath51605.jpg
2) https://www.litviny.net/uploads/2/5/4/5/25455257/kath61605.jpg
1