Comments by "" (@rambammer2000) on "Kasper C. Jansen" channel.

  1. 4
  2. 3
  3. 3
  4. Marloez82 Nou vooruit dan maar. Omdat ik het niet kan uitstaan dat jullie uit het handje eten van deze giechelende kletsjongetjes, hier een uiteenzetting met 'argumenten'! Ter inleiding: het liedje maakt duidelijk dat 'zij' het verschil maakt. Niet het verschil tussen een kutleven en een fantastisch leven, maar het verschil tussen een 'wel ok' en een 'gewoon ok' leven. Het is een nuancering van haar betekenis in de relatie, en deze abstractie klinkt natuurlijk erg kil en zakelijk. Maar gelukkig is het in een muziekje gegoten. De stem van het gevoel en zo. Zij is dus 'geen haven in de nacht', omdat je dat niet van iemand kunt verwachten. En ook 'geen bron in de woestijn', omdat het leven zonder haar sowieso niet niks waard is Dan even per regel uit het nummer mijn reactie op de praatjes van de giecheljongetjes: "Geen hitrefrein dat van de stijgers klinkt". Volgens de knapen is ze dan niet populair. Terwijl het gewoon beeldspraak is om te omschrijven dat ze niet perfect is. "Niet de allerduurste wijn...". Idem als hierboven. "Bloementuin in bloei...". Hier denken ze weer grappig te zijn. Ze willen de lijn in het liedje niet herkennen en zoeken de betekenis in een onlogische hoek. Dat is ofwel een gebrek aan taalgevoel, ofwel een bewuste poging ten koste van anderen goedkoop te willen scoren. Het kan ook allebei. "Geen slap excuus voor wat je graag had willen zijn". Hier snappen de jochies goed dat het inderdaad om een compliment gaat. Er wordt een ondergrens van de nuancering aangegeven. Deze constatering wordt later voor het gemak vergeten. Dan opeens rijst volgens hun de vraag met hoeveel mensen ze dit hebben geschreven. Bij mij niet. En het maakt sowieso niet uit, want het is nog prima consistent. "Niet de mooiste sympfonie onder de film genaamd wij tweeen". Hier giechelen ze hard omdat ze het letterlijk opvatten. Dat gaat nog heel vaak gebeuren. Dat is kantoorhumor. En kantoorhumor is bedenkelijke humor. Nadat ze denken een rake analyse te hebben gemaakt, kondigen ze zelfingenomen aan dat ze nu graag willen weten wat ze dan wel is. Ze komen met de oenige conclusie dat er geen overlap kan zijn tussen iets wat iemand is, en iets wat iemand 'maakt' (het verschil). Uiteraard kan dat wel. Just door dit niet te benoemen in het liedje krijgt die zogenaamde onmogelijkheid (of beter gezegd: vacuum) lading. "Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden ingetekend". Opgepast! Ze gaan weer iets letterlijk opvatten. Giechelalarm! Er bestaan dus ook potloden met kleurtjes! Alsof je in de lijn van het nummer niet gewoon kunt snappen dat het hier inderdaad om een niet-kleurenpotlood gaat. "Tussen nooit iets aan de hand en van alles te beleven". Volgens hun is dit het verschil tussen leven en dood, en gaan ze nu juist idealiseren terwijl ze dat in het begin niet deden. Hier giechelen ze ook weer om. Wat er echter gebeurt, is dat het stukje extra dat ze geeft, wordt opgehemeld. Daar is niets mis mee. Het verschil tussen een halfvol of een halfleeg glas is er ook niet. Maar dat is er natuurlijk wel. Ik denk dat de jongens hier om zouden giechelen, maar ik hoef die 'onmogelijkheid' hopelijk niet uit te leggen. "Zo veel zangers, zo veel woorden". Hier gebruiken ze een goedkoop trucje. Ze doen eerst alsof de zangers met een probleem zitten, en komen dan zelf met de oplossing. Niet geheel toevallig is die van een giechelwaardig briljante eenvoud. Het kan namelijk niet, volgens hen. Terwijl het liedje juist duidelijk maakt dat het wel kan. Gek genoeg komen ze op 5:40 opeens met de constatering wat het liedje inderdaad is, maar wat ze de hele tijd maar niet willen horen. "Geen goed gesprek waar geen hond op zit te wachten". Hier vatten ze het weer verkeerd op. Je kunt net zo goed de conclusie trekken dat de zangers niet van interessantdoenerij houden. Als showstopper komen ze met de aanmatigende opmerking dat hun verkeerde opvatting van niet houden van een 'goed gesprek' iets zegt over de makers van het liedje. Dat klinkt na alle onzin die uit hun gladde giechelende studentenmondjes kwam als een extreem geval van pot, ketel, zwart. Voor de mensen die me voor gek verklaren dat ik dit allemaal heb opgeschreven: jullie hebben gelijk.
    3
  5. 2
  6. 2
  7. 2
  8. 2
  9. 2
  10. 2
  11. 1
  12. 1
  13. 1
  14. 1
  15. 1
  16. 1
  17. 1
  18. 1
  19. 1
  20. 1
  21. 1
  22. 1
  23. 1
  24. 1
  25. 1
  26. 1
  27. 1
  28. 1