Comments by "Widdekuu91" (@Widdekuu91) on "NOS op 3" channel.

  1. 33
  2. 17
  3. @Sjaak Swart 1. De runderen en herten en paarden worden geschoten omdat er geen plek meer is voor ze. Als Nederland niet volstond met huizen en gebouwen, had dit niet gehoeven. Er is te weinig natuur voor ze. 2. Je zegt 'bosbranden zijn goed voor de natuurlijk.' Ik weet niet of je Google Translate hebt gebruikt ofzoiets, maar het heet 'natuur' en niet 'natuurlijk.' Zit ik weer met een Russische Troll te praten? To the point; Bosbranden zorgen voor vruchtbare as. Dat is goed voor de grond. Het zorgt helaas ook voor veel giftige stoffen in de lucht. En om die te verhelpen, zijn bomen handig. Helaas, die as helpt de boompjes wel een beetje, maar die zijn er pas over +/- 25 jaar. Dat duurt heel lang. Beetje alsof je een sinaasappelboom omhakt, verpulvert en de zaadjes ertussenuit haalt en zegt; 'Kijk! Vruchtbare compost van de boom én zaadjes! Kunnen we wel 5 bomen van maken!' En dat ik dan zeg; 'Ja, Sjaak, maar de picknick is morgen en nu hebben we geen verse sinaasappels, stomme lul.' En dat jij dan chagrijnig maar een gebouw neerplempt waar de boom stond. 3. Je denkt dat bomen, die zuurstof geven, deel uitmaken van de linkse agenda? 4. Vermindering van vlees betekent niet 'geen vlees.' Vermindering van vliegen, betekent niet 'niet vliegen.' Vermindering van autorijden betekent niet 'niet meer rijden.' En vrijheid van meningsuiting zorgt voor een minimale uitstoot aan koolstofdioxide, dat mag je best doen. 5. Ik heb geen auto, ik eet 1x per week biologisch vlees en ik vlieg haast nooit. Die keuze heb ik zelf gemaakt, ik ben er heel erg tevreden over en voel me vogelvrij. Ik maak me geen zorgen. Misschien moet jij dat ook eens proberen, Sjaak.
    12
  4. 8
  5. Jongens laat me even wat dingen ophelderen; 1. Het schadelijke bestand is niet de tabak, maar het teer. Teer is waar je asfalt van maakt. Da's niet van blaadjes, voor zover ik weet. 2. Als je niet wilt leven, dan moet je naar de therapeut of naar de dokter. Je gaat er andere mensen niet mee lastig vallen. Stel je voor dat ik niet meer wil leven en dan een gebouw in de fik zet, omdat ik dood wil. En hoeveel andere mensen daar last van zouden hebben. Als je dood wilt, dan zie je maar hoe je dat doet, je gaat jezelf niet dood roken terwijl ze rest tegen hun zin in stukje bij beetje met je mee sterft. 3. Als reactie op Michiel Zoelman, zou ik zeggen dat alle beetjes helpen. Roken en tv kijken zijn andere dingen. Veganistisch (of vegetarisch) zijn, zijn hele goede dingen. Het scheelt een hoop schade aan de aarde. Iemand die de smaak van vlees niet nodig heeft, is een stuk sterker, dan iemand die het eet omdat ze niet zonder kunnen. Hoe minder junkfood of alcohol, hoe beter. Je lijf wordt er niet beter van en je voelt je fitter en gezonder als je gezond eet en drinkt. Hoe gezonder je bent, hoe beter je kunt dansen op een feestje, waar je misschien 1 of 2 glazen wijn neemt en dan zegt; 'Dit was genoeg. Ik hoef niet zo dronken te zijn als Michiel, die daar in de hoek staat over te geven terwijl hij huilt om zijn ex.' Er zit een stukje volwassenheid en verantwoordelijkheid bij, waar je zo te zien ontzettend bang voor bent. Dat hoeft niet hoor. Je denkt teveel in extremen. Er is nuance, in het leven. Je kunt ook 3 dagen vlees en 4 dagen vleesvervanger eten. Je hoeft niet direct je schnitzel in te ruilen voor spruitjes, sufkut. Denk nou eens na.
    8
  6. 6
  7. Ik heb 3x stage gelopen op de kinderopvang en 2x een dag meegelopen op de kinderopvang. Ik zal je mijn mening geven; Kinderopvang nummero 1. Hier was ik één dag. Het was hier hartstikke goed geregeld voor de kinderen, maar de onderbetaalde mensen waren niet gemotiveerd. Ze stonden wel op als een kind hulp nodig had/gevallen was, maar gingen niet actief met de kinderen spelen. Ze waren moe en werden gek van die 45 kinderen die de hele dag liepen te gillen. Ze waren wel lief, alleen ik heb een vreemde discussie gehad toen ze voor de lunch een broodje kaassoufflé voor me meebrachten en ineens boos werden omdat ik geen kleingeld had om de 1,50 terug te betalen. Ik had ook geen hippe telefoon, destijds, dus ze kon geen tikkie doen. En ik ben nog opgebeld over die 1,50. Die is mijn vader toen gaan brengen, ik was alweer bezig met mijn opleiding en kon overdag niet langskomen. Kinderopvang nummero 2. Hier was ik 1 jaar, 5 dagen per week. Het ging hier vrij goed, het was een slecht geregelde plek, maar ze waren actief met de kinderen bezig. Jongere mensen ook. Een paar mensen waren heel lief en vrolijk, eentje was afschuwelijk, naar de collega's en naar de kinderen. Heeft ook bijv. tennisballen tegen mijn hoofd gegooid en had de pik op 2 kinderen met een beperking. Ze was ze vooral psychologisch aan het pesten, door ze te vertellen dat dingen hun schuld waren of dat ze stout waren geweest, terwijl ze iets niet gedaan hadden. Of als een kind in zijn broek plaste en ging huilen uit schaamte, ging zij ze publiekelijk belachelijk maken en vertellen hoe smerig ze waren. Ik heb altijd ingegrepen, maar het deed niet zoveel. Die ene collega was echt een trut. Kinderopvang nummero 3. Hier was ik één dag. Het was een grote school, waar drie groepen samenkwamen. Veel ge-ren, veel vallen, veel verwondingen. Heel vermoeide begeleidsters, oudere begeleidsters. Ondernamen heel erg veel met de kinderen, allemaal activiteiten, maar ik was moe, de kinderen waren moe, ik snap niet waarom we dit deden. Wel lieve mensen. Kinderopvang nummero 4. Hier was ik twee maanden. Dit was een hele slechte plek. Twee mensen bedoelden het goed en werkten lief met de kinderen. Ze ondernamen dingen. De rest van de mensen had actief een hekel aan kinderen en probeerden de spelletjes te ondermijnen en te verpesten. Kinderen werden psychologisch kapotgemaakt, kinderen die thuis mishandeld werden, kregen te horen dat ze dit verdienden en de ongelukjes (bijv. plas in broek) werden aan de vader verteld, in de hoop dat het kind nog meer geslagen zou worden. Ook hier heb ik ingegrepen, maar ik had geen 'macht' en kreeg naderhand alles zelf op mijn bordje. Ik heb glazen water in mijn gezicht geworpen gekregen en ze gooiden eten op de grond (de begeleiding) en riepen dan; 'Hé Assepoester, poetsen!' Als ik dan klaar was met poetsen, gooiden ze een laatste bord/beker leeg op de grond en kon ik overnieuw beginnen. Nogmaals, dit waren niet de kinderen, dit was de begeleiding. Ik ben weggegaan omdat mijn mentor het niet veilig voor me vond. Deze mensen waren heel erg naar tegen kinderen en we hebben een melding gemaakt bij de Inspectie. Kinderopvang nummero 5. Hier was ik 10 maanden. Dit was een hele goede omgeving, ze hadden een mooie balans tussen kinderen begeleiden en kinderen zelf laten spelen. Er werden activiteiten ondernomen en vrijwel alle begeleiding speelden graag met de kinderen en waren jong(er) en actief. Het enige nadeel was dat er een hele strenge juf tussenzat die van de collega's weinig kon hebben en daardoor wat conflicten is gestart, zonder dat hier aanleiding voor was. En een leraar heeft ge-metooed bij de collega's, waaronder ik. Greep naar de borsten en kneep dan, als 'grapje' als je met je handen een poster omhoog hield tijdens het ophangen, bijvoorbeeld. Ik heb geprobeerd een melding te maken, maar mijn aanspreekpunt wilde het niet doorgeven, ze was zelf ook aangeraakt en was te emotioneel om het door te geven. Dat ze niets had doorgegeven, zei ze pas heel laat, toen er eigenlijk geen optie meer was om er nog een zaak van te maken. Eindconclusie; De kinderopvang is best goed, als er geld voor beschikbaar is en als de mensen gemotiveerd zijn.
    6
  8. 5
  9. 5
  10. 4
  11. 4
  12. 4
  13. 4
  14. 4
  15. 3
  16. 3
  17. 3
  18. 3
  19. 3
  20. 3
  21. 3
  22. 3
  23. 3
  24. 3
  25. 3
  26. 3
  27. 3
  28. 3
  29. 3
  30. 2
  31. 2
  32. 2
  33. 2
  34. 2
  35. Jaaaaa same here! Bij ons was er de voorwaarde dat ik aangenomen moest worden bij het bedrijf. Pas dán zou ik echt goed genoeg zijn. (Kreeg overigens geen stagevergoeding en werkte 5 dagen per week, plus extra dagen als ze me vroegen, voor een jaar lang en moest zware dingen slepen. Ben dat jaar van 65 kilo naar 52 kilo gegaan, echt ongezond, ik ben 1 meter 80.) Maar mijn stagebedrijf was de V&D. Dus tot twee keer toe (twee opleidingen, zelfde school) werd ik niet aangenomen. Ze vonden me toch niet snel genoeg, zei de manager. En iedereen was het ermee eens, ze had handtekeningen van de collega's verzameld. Die middag bleek dat de collega's dachten dat ik een nieuwe stage zou krijgen. En dat ze daarom hun handtekening gezet hadden. Ik was sneller dan de meeste oude wijfjes in het team. Na die conclusie zijn er twee collega's boos weggelopen en is er eentje in tranen uitgebarsten. Van de 5 teamleden. Die vonden me toch wel een fijne collega, kennelijk. "Nee, toch niet tevreden. Dus krijgen we dan een nieuwe?" was de vraag van de manager van de V&D in Amsterdam. 'Ja", zei mijn opleiding, Nimeto. En die nieuwe laatstejaars, die kregen ze ook. Die is waarschijnlijk ook vervangen, vlak voor ze aangenomen 'moest' worden. Ik moest naar huis en kreeg te horen dat ik na die jaren dus toch geen diploma kreeg en de school zei huichelachtig dat het allemaal heel jammer was. Dit was bij de vorige stage precies zo gegaan. 4 jaar verspild, voor niets. Geen diploma. Een paar dagen later kreeg ik nog wel mijn diploma-uitreikings-uitnodiging in de bus. Die hadden ze al verstuurd, mijn diploma lag al klaar. Ik mocht hem nu dus alleen niet meer ophalen, want ik was van school geschopt. Klasgenoten die ernaar vroegen, kregen (heb ik later gehoord) van de leraar te horen dat ik me onbehoorlijk had gedragen en paaseitjes had opgegeten tijdens het werk. Dat ik daarom ontslagen was. Als het niet zo'n tragisch gebeuren was, was die leugen bijna grappig geweest.
    2
  36. 2
  37. 2
  38. 2
  39. 2
  40. 2
  41. 2
  42. 2
  43. 2
  44. 2
  45. 2
  46. 2
  47. 2
  48.  @maka6134  Ik ben 30 en ik spreek altijd even kort met de kassajuf als er niemand anders aan de beurt is. Of ik maak een grapje over mijn aankopen, of ik vertel over mijn nieuwe jas, of ik noem een bijzonder nieuw dingetje wat ze in de winkel hebben staan en dat me opviel. Gaat ongeveer zo; Kassajufvrouw; Hallo, goedemiddag!' (begint te scannen) Ik: Hallo, hai...' Kassajufvrouw; Heeft u ook een bonuskaart? Ik: Ja, die heb ik...momentje hoor. Haha, een hele volle tas is het..ja, hier issie. Piep Kassajufvrouw; Haha, ja..gelukt. Even zien, zijn dit dezelfde appels? Ik: Nee eh..twee Fuji en die achteraan zijn twee andere..." Kassajufvrouw: Aahhh ja, oké. Tik tik Piep Kassajufvrouw: Dat is dan 32, 98 alstublieft... Ik: Ja, die wil ik graag pinnen Piep-piep Kassajufvrouw; Ja, gelukt. Wilt u het bonnetje mee? Ik: Neehoor..dankje. Kassajufvrouw; Oké, fijne avond! Ik: Ja, dankuwel, insgelijks.. (Ik loop naar het einde van de toonbank, begin verder de tas vol te laden. Kassameisje kijkt naar de lege rij en weer naar mij. Ik: Ik zag trouwens net dat bij jullie het koffiezet-apparaat weer werkzaam is. Kassajufvrouw; Ja, ja, klopt. Ik: Nou, fijn, vinden mensen vast fijn. Kassajufvrouw; Ja, ja ik denk dat ze dat erg gemist hebben. Ik; Nouja, het is dat ik niet van koffie houdt...van mij had er nog wel chocomel in gemogen. Kassajufvrouw; Ahahaha ja! Oh dat is wel een leuk idee ja...met marshmallows of slagroom. Ik: Precies, voor de winter. En dan ice-tea voor de zomer. Nouja, wordt dan wel heel luxe hè, dan kopen we hier niets meer. Kassameisje; Nee, haha, nee precies. Dat moeten we ook weer niet hebben, hahaha! Een hele fijne dag hè? Ik: Ja, doegdoeg!' (zwaait) En dan ga ik door naar de infobalie om daar een verhaal te houden over mijn Duitse penvriendin. Vooral op saaie avonden zijn ze een-en-al-oor, ze vervelen zich kapot in een lege winkel. (Dat doe ik overigens door eerst om internationale postzegels te vragen, zo'n 3 velletjes. Dan zeggen zij meestal; Zozo, veel brieven te versturen?' en dan zeg ik; Jaa, ik heb namelijk een vriendin in Duitsland...' etcetera.
    2
  49. 2
  50. 2
  51. 2
  52. 2
  53. 2
  54. 1
  55. 1
  56. 1
  57. 1
  58. 1
  59. 1
  60. 1
  61. 1
  62. 1
  63. 1
  64. 1
  65. 1
  66. 1
  67. 1
  68. 1
  69. 1
  70. 1
  71. 1
  72. 1
  73. 1
  74. 1
  75. 1
  76. 1
  77. 1
  78. 1
  79. 1
  80. 1
  81. 1
  82. 1
  83. 1
  84. 1
  85. 1
  86. 1
  87. 1
  88. 1
  89. 1
  90. 1
  91. 1
  92. 1
  93. 1
  94. 1
  95. 1
  96. 1
  97. 1
  98. 1
  99. 1
  100. 1
  101. 1
  102. 1
  103. 1
  104. 1
  105. 1
  106. 1
  107. 1
  108. 1
  109. 1
  110. 1
  111. 1
  112. 1
  113. 1
  114. 1
  115. 1
  116. 1
  117. 1
  118. 1
  119. 1
  120. 1
  121. 1
  122. 1
  123. 1
  124. 1
  125. 1
  126. 1
  127. 1
  128. 1
  129. 1
  130. 1
  131. 1
  132. 1
  133. 1
  134. 1
  135. 1
  136. 1
  137. 1
  138. 1
  139. 1
  140. 1
  141. 1
  142. 1
  143. 1
  144. 1
  145. 1
  146. 1
  147. 1
  148. 1
  149. Ik ken iemand (hoewel ik haar een tijd niet heb gesproken, maar ik geloof dat dit nog steeds de situatie is.) Die persoon heeft een bijstandsuitkering en woont op zichzelf, met huisdiertje en geen baan. Zij heeft meerdere lichamelijke beperkingen, die het voor haar ondoenlijk maken om te werken, maar ze doet soms vrijwilligerswerk en helpt soms een dagje ergens mee, gratis natuurlijk want ze mag níets verdienen, de regels zijn zeer streng. Zelfs het verkopen van eigen spullen zal tot een boete kunnen leiden, vertelde ze. Nu kreeg ze een tijdje geleden een vriendje (volgens mij is het nog steeds aan) en die werkt fulltime. Ze was/is stapelverliefd en wilde dat hij bij haar kwam inwonen, hij zag dat ook wel zitten, want dan konden ze elkaar zien voordat hij naar werk ging en als hij terugkwam. De reistijd was niet héél veel, had ik begrepen, maar het is leuker om samen te zitten en dat zou haar ook mentaal goed doen. Maar dat zou dus betekenen dat ze twee 'inkomens' hadden onder één kap en dat mocht niet. Dan zou terplekke haar uitkering weggenomen worden. De enige manier waarop ze konden samenwonen is als hij alle kosten op zich zou nemen. HIj zou dan moeten betalen voor haar therapie, haar medicijnen, haar hulpvraag en begeleiding. En dat is na enkele maanden relatie wel een grote last om te dragen en bovendien zet het de 'gehandicapte' (als ik het even zo mag noemen) in een onderdanige positie, want diegene is afhankelijk van de vriend (of vriendin) om te betalen voor de dingen die ze nodig hebben. Dus nu zijn er stricte omgangsregelingen gepland, zodat niemand ook maar het idee zou kúnnen krijgen dat ze samenwonen en proberen ze zo vaak mogelijk af te spreken en elkaar te zien. Maar ze kunnen niet samen in een huisje kijken of ze dat fijn vinden, want dan is zij dus illegaal bezig en raakt ze al haar zorg kwijt.
    1
  150. Handige dingen om minder plastic te gebruiken; 1. Laat mensen hun eigen mok meenemen op bijv. een picknick of een groot evenement. (Trouwerij misschien niet, maar een kantoorfeest ofzo, of een kroeg-avond of een vrijgezellen-avond bij een vriendin. Vaak kopen mensen dan zo'n stapel wegwerp-bekers, maar het meenemen van een eigen mok is leuker. Veel gezelliger, geen risico dat je iets van iemand anders opdrinkt en geen afwas (of afval) naderhand, want iedereen spoelt even zelf zijn mok af en neemt 'm gewoon weer mee naar huis. Denk maar eens na, welke grappige of coole mok jij zou kiezen, voor een picknick-feestje. Ik weet er zo al drie (ik heb een Loesje-mok, een mok met 'I'm surrounded by Idiots' en een Duitse mok, om maar wat te noemen.) 2. Een dopperfles. Even een investering van +/- 15 euro (iets duurder als je je naam erop wilt) en je hebt een goede, handige fles voor een ontzettend lange tijd. Je kunt allemaal kleuren kiezen, je kunt hem in de afwasser doen en je kunt zelfs een thermosfles of andere dingen van Dopper kopen, zodat bijv. je koffie warm blijft. Het water in Nederland is vrijwel net zo "goed" (qua mineralen) als mineraal-water. Misschien zelfs nog wat beter, als je mineraalwater uit een ander land of een ander merk neemt. Mineraalwater in Italië of Frankrijk bijvoorbeeld, daar zit een beetje chloor in. En als je mineraalwater graag drinkt omdat je het cool vindt, dan zeg je toch gewoon dat je mineraalwater in je Dopperfles gedaan hebt? Gaan ze het checken ofzo? 3. Ga eens bij de Kringloper kijken. Sommige mensen denken dat daar allemaal 'stinkende gedragen' kleding hangt, met luizen of vlooien en ik heb zelfs gehoord dat mensen bang waren om allemaal besmettelijke huiduitslag en ziektes te krijgen. Nou, dat is allemaal niet nodig. Behalve dat vlooien en luizen niet veel in kleding te zoeken hebben (ze drinken bloed en er zit geen bloed in kleding...welke vlo blijft er nou een maand hangen in een stel schoenen?) is het ook zo dat de kans dat de kleding "gedragen" naar de winkel gaat, heel klein is. De kledingstukken die gedoneerd worden (door normale mensen zoals jij en ik) zijn vaak kledingstukken die mensen niet meer dragen. Geen kleding die kapot is, of die ze nog één keer dragen en dan ongewassen wegdoen. (Als ze dat kledingstuk graag dragen en nog passen, waarom zou je 'm dan wegdoen?) De kledingstukken worden eerst bekeken en naar mijn mening gooien ze al veel te veel weg, in dat proces. Dingen die ik nog wel graag zou dragen..maar goed. Ze zijn erg kieskeurig. Dan hangen ze die kleding op een rek, in een koud magazijn en na een maand ongeveer, dan ligt het in de winkel. Ook afhankelijk van de seizoenen. Ga zelf maar eens kijken voor de lol, ik haal er regelmatig vintage merkkleding vandaan. 4. Gebruik een leuk, linnen tasje of een herbruikbare plastic tas met een leuk printje. Je kunt ook een tasje laten printen ergens, met een leuke spreuk of je naam erop. Of geef hem cadeau aan een vriendin, vlak voor het shoppen. 5. Maak een klein vragenlijstje voor jezelf, maar 4 dingen. Kijk er even naar, voordat je gaat shoppen (of lamineer het en hang het aan je tas.) Hierop kun je neerzetten; 1. Waarom vind ik dit leuk? 2. Heb ik al zoiets en gebruik ik dat? 3. Is deze leuker en ga ik deze gebruiken? 4. Wat voor prijs is dit ding?" Hartstikke simpel, zo bespaar je geld (en plastic) en kom je niet met vervelende miskopen thuis. 6. Koop meer van katoen. (Ik verwijs je weer naar de Kringloper..) Soms klinkt katoen saai, maar dat is het niet, het zit heel lekker en luchtig, maar is ook stevig. En het neemt zweet op, waardoor jij droge oksels houdt en ook niet snel gaat stinken. Denk maar eens na...wanneer zouden je oksels sneller gaan stinken...met een prop vershoudfolie erop..of met een propje watten, die je zweet opnemen? De katoenen watten zorgen ervoor dat jij nog lekker ruikt, precies. En dus zweet je met katoen gewoon in je kleding (en loopt dat zweet niet over je rug), want die kleding kun je makkelijk wassen. Superhandig en scheelt je parfum en deo, wat overigens ook fijn is voor andere mensen (want dat eeuwige rondgespuit met deo om te maskeren dat je stinkt in je plastic kleding is ook niet fijn.) 7. Wees zuinig op de spullen die je hebt en koop niet telkens nieuwe dingen als je ze 'vies/kapot' gemaakt hebt. Misschien kun je ze nog gewoon herstellen. Nepwimpers moet je goed schoonmaken na het dragen en kun je erna nog eens gebruiken. Weggooien is makkelijker, maar ook duurder en nergens voor nodig. Datzelfde geldt voor panty's, hair-extensions, paraplu's, nepnagels of schoonmaakdoekjes. Die hoef je niet na één keer weg te gooien. 8. Wil je iets kapotmaken voor Halloween, zoals een panty of een jurk? Ga dan naar de Kringloper. Bedenk wel dat het kapotmaken van een shirt of een jurk (een zombie-kostuum of een vermoorde bruid ofzo) ook heel zonde is, want je gaat hem erna toch wegdoen. Misschien heeft iemand er al eentje op Marktplaats staan, een zelfgemaakte. Da's handig, kun je die gewoon zelf pimpen. Of je neemt een keertje iets anders, wat geen zombie of vampier is. Het nepbloed zou ik in ieder geval weghouden van je kleding, want die vlekken krijg je er niet meer uit en als je alles naderhand weggooit (terwijl je avond misschien niet eens zo geweldig was?) dan verspil je wel erg veel, voor niets.
    1
  151. 1
  152. Het is algemeen bekend dat de gifstoffen pas na +/- 20 jaar weg zijn, zeker uit je longen. Als jij voor een kindje moet ademen met die dingen (want je ademt voor het kind, die ademt niet in de baarmoeder, die moet het doen met de zuurstof in je bloed, die JIJ hebt opgehaald uit de lucht) dan moet je dat wel goed kunnen. Als je niet goed genoeg ademt of niet genoeg/vervuilde lucht naar de baby brengt (door bijv. te zitten ademen in een huis waar al jaren gerookt is) dan zal je dat zeker aan de baby zien. Ik bedoel...de normale mens zal het niet merken, want die weet niet hoe het had kúnnen zijn. Je kan niet zien of je kind dommer is dan hij had moeten zijn. Je kunt wel gokken dat hij dat is, omdat jij besloot om het op te voeden in een slechte en vervuilde omgeving. De rook is niet weg zodra je sigaret uit is. Je ademt alle lucht uit in de uren daarna en als je je kind kust en zegt; 'Hoi, daar is mama weer, terug van het roken' dan heb je daarmee je kunt een gifkusje gegeven. En daar gaat hij niet direct dood aan. Maar het is óntzettend egocentrisch dat jij je kind ook maar een béétje zou beschadigen omdat je zelf niet zonder je kankerstokkies kunt. En dat maakt je dan, vind ik, een slechte(re) ouder. Als je je eigen, ongezonde belangens, boven het gezonde opgroeien van je kind zet. Want dat kind heeft er niet om gevraagd, dat wil gewoon kunnen groeien en dat wil liever geen tweedehands rook inademen. Mocht je roken en een kind willen, spreek dan eens met een dokter over de risico's en schrijf ze op een briefje. Zet er dan boven; 'Dit ga ik bewust mijn kind aandoen;" en kijk of dat een goede motivatie is om te stoppen.
    1
  153. 1
  154. 1
  155. 1
  156. 1
  157. 1
  158. 1
  159. 1
  160. 1
  161. 1
  162. 1
  163. @Imperial Watch Nee, die 6 kilo vlees is ook niet acceptabel. Als hij met obesitas en dichtgeslibte aderen zijn handje moet ophouden voor ziekenhuisvergoedingen, terwijl de mensen die van een uitkering moeten leven, steeds kleinere vergoedingen krijgen voor hun gezondheidsbehandelingen, dan is dat asociaal. Zie het even in een ander verband. Het land als klaslokaal; Juf Hoi klas, vandaag krijgt iedereen zijn kantine-muntjes. Alsjeblieft iedereen, 3 muntjes. Daar hebben jullie hard voor gewerkt, gisteren is de boekenkast door jullie schoongemaakt. Isabella krijgt er eentje, want die heeft een gebroken enkel en kon gewoon niet meehelpen. En Doris heeft gescheiden ouders en heeft in een hoekje gehuild, dus die krijgt er ook ééntje. Je kunt niet van iemand met zoveel problemen, vragen of hij zich ook nog eens inzet voor de boekenkast, dat komt later wel. Maar hij mag er geen 3. Nirvana 'Hoi juf, ik ben er ook nog. Ik wil graag 3 muntjes. Waarom? Omdat ik ontzettende buikpijn heb. Ik heb na het schoonmaken van de boekenkast, álle plastic-verpakte koekjes opengemaakt in de kantine en ze opgegeten. Juf Maar dat plastic is heel slecht voor het milieu. Je hoort er maar 1 per keer te pakken. En dat suiker is ook niet goed voor je. Nirvana Kan me geen tering schelen. Ik heb alle koekjes opgemaakt en de plasticjes niet gerecycled. Oh en nu heb ik ook diabetes. Ik wil dat alle kinderen een kwart-muntje inleveren, óók Doris en Isabella. Anders kan ik geen insuline betalen.' Juf Nirvana, waarom doe je dat dan ook?! En jakkes, wat doe je nu dan?!' Nirvana Roken. Vind ik lekker. Ohja en ik moet ook nog een kwart muntje van iedereen voor m'n longkanker. Juf Nirvana, wij doen allemaal ons best om met de 3 muntjes uit te komen in het leven. Doris en Isabella hebben al zo weinig. Hoe kun je zo asociaal zijn? Nirvana Nou, ik heb een laag zelfbeeld en door mezelf op een negatieve manier te presenteren, hoop ik mensen voor te zijn die een hekel aan me krijgen. Als ik op een provocatieve manier om negatieve aandacht vraag, dan krijg ik in ieder geval altijd wat ik verwachtte en dat scheelt een boel pijn in mijn breekbare zieltje. Juf Heb je dan niets geleerd over vriendschappen en zelfdestructief gedrag, Nirvana? Nirvana Dat kan mijn brein niet bevatten juf, ik heb in mijn jeugd te weinig liefde gehad en probeer dit te compenseren met overmatig egocentrisch gedrag. Juf Nou, gelukkig zie je wel goed in waar het misgaat. Veel succes met je leven verder.
    1
  164. 1
  165. 1
  166. 1
  167. 1
  168. 1
  169. 1
  170. 1
  171. 1
  172. 1
  173. 1
  174. 1
  175. 1
  176. 1
  177. 1
  178. 1
  179. 1
  180. 1
  181. 1
  182.  @ryn2844  Ja de hele Judge Rotenberg Centre situatie. Ik merk zelf aan mijn autisme dat ik (ook door autismebegeleiders zelf) echt vaak verkeerd behandeld wordt. Op de zorg wordt gekort, dus we krijgen echt onbenullen aan het werk, die je echt op een onzinnige manier behandelen of expres gaan triggeren en dan zeggen dat het een oefening was of dat ik overdrijf. Ik heb ook coaches gehad die bijna richting handtastelijkheden gingen, wilden slaan en die schreeuwden. Geloof me als ik zeg dat ik ondertussen bang op het bed zat te wachten tot ze klaarwaren met gillen. Ik ben niet de enige die dit heeft meegemaakt en er leek ook geen aanleiding voor te zijn. Gewoon omdat we een makkelijk doelwit zijn. Ik heb vaker gehoord dat mensen met autisme klagen over de behandeling van buitenstaanders en coaches. Óf je wordt geïnfantiliseerd, als een klein kindje behandeld (je mag geen verantwoordelijkheden dragen, ze vertrouwen je niet en stellen regels op, zoals dat je de gezamenlijke keuken niet in mag zonder toezicht, terwijl je 32 zonder enige risico-kenmerken bent. Of je wordt voorgelogen over dingen en later zeggen ze dan dat je niet moet zeuren. Ze beslissen dan ook voor je, vragen niet na wat je wilt en zodra je rustig en vriendelijk aangeeft wat je wilt. krijg je een glaasje water en zeggen ze dat je even stil moet zijn en dat ze het voor je regelen. Dan doe je dit en dan blijkt dat ze het tegenovergestelde geregeld hebben. Dan wordt je boos en krijg je te horen dat 'het een teleurstelling is waarmee je moet leren omgaan.' Mijn vorige begeleidster regelde deze teleurstellingen systematisch, om 'te oefenen' omdat zij het gevoel had dat het leven mij niet genoeg uitdagingen gaf. Ze had mijn dossier ook niet gelezen, anders had ze dat niet gezegd.) ÓF je krijgt zoveel verantwoordelijkheden en dingen te doen en wordt niet-geholpen met belangrijke zaken dat je overprikkeld raakt. En dán wordt je geïnfantiliseerd. Het kan ook gebeuren dat je ergens pijn hebt en dat ze dat niet serieus nemen en zeggen dat je gewoon moet doorgaan. Mijn vorige begeleidster heeft me ooit met; 'Jaja, hou je mond nou maar' afgewimpeld, waarna ik half flauwviel en ze nog stééds niet besefte dat ik lichamelijk niet oké was. Ze heeft me toen alsnog een mesje en appel in de hand geprobeerd te drukken (die handen waren slap, ging niet) omdat ze vond dat ik moest appelschillen, ik kon niet zomaar onder mijn taken uit komen. Ik heb ooit gelopen met iemand en geklaagd over erge voetenpijn. Ze zei dat ik mijn mond moest houden. Ik bleef klagen en eenmaal aangekomen bleek dat er bloed in mijn schoenen zat, van mijn hielen. Het heeft een jaar geduurd voordat de wond weg was. Soms moeten we ook vervanging regelen voor onze begeleiders, als zij eens een maandje spontaan op vakantie willen. We zitten dan letterlijk ineens 4 weken zonder begeleiding. Of je krijgt 1 dag vantevoren te horen dat ze een vervanger geregeld hebben en dan blijkt dat iemand te zijn die ze van een ZZP-er website gehaald hebben, en die écht gevaarlijk is (ik bedoel dan een 50 jarige man met een zware hersenbeschadiging die je bedreigd en schreeuwt en gromt en messen uit het keukenblok trekt en vraagt of je kleine zusje al een vriendje heeft en op wat voor soort mannen ze valt) maar ze zeggen dat ze niemand anders kunnen regelen en dat dit het is, voor de komende maanden. En als jij dan weigert om nog eens met die man in één kamer te zitten, dan is het je eigen schuld en heb JIJ dus je eigen problemen veroorzaakt. HvZ is trouwens de organisatie, mocht je het je afvragen.
    1
  183. 1
  184. 1
  185. 1
  186. 1