Comments by "Widdekuu91" (@Widdekuu91) on "Dit gaat er mis bij jullie stages" video.
-
19
-
12
-
5
-
5
-
3
-
@laurensa.1803 Ik heb bij Hilversum en Rokin (A'dam) gewerkt, achter de schermen zegmaar, als etaleuse.
(Voorbeelden hieronder zijn van Hilversum en van Rokin.)
We mochten geen lift of roltrap gebruiken, want dan was de rustgevende sfeer voor de klant weg. Ik ben hierdoor 12 tot 15 kilo afgevallen in het eerste jaar, omdat het 6 verdiepingen hoog is daar, met plafonds van 4 meter (dus ellenlange trappen) en dat was dan nog het 'normale' gebeuren daar, dat stond in je schema.
Wat er niet instond, is dat ik een team-manager zou krijgen die me vrijwel direct 4 (en soms 5) van de 6 vloeren liet schoonmaken en opruimen, terwijl de rest rustige klussen kreeg.
Of dat ik door de team-manager zou worden uitgescholden, toen ze hoorden dat ik ADHD had. Zo'n "mankement" wilden ze niet, ze zagen het feit dat ze een "neurologische zieke student" kregen als een regelrechte belediging en de mentor moest excuses maken, bij mijn ontslag in de opvolgende week, voor het sturen van zo'n defect als ik.
Ik werd bij Hilversum (voordat ze erachter kwamen dat ik ADHD had) vaak op kantoor neergezet en daar moest ik dan "haakjes buigen."
Da's een dikke koperdraad buigen met een tang, echt vervelend werk. Probeer maar eens de rug van je hand, tegen de rug van je hand te leggen, met beide pinken tegen je borstkas gedrukt zegmaar. Dát was de beweging die je maakte met de tang, maar dan horizontaal, zwaar en geforceerd met een "ruk"-beweging.
Ik heb haakjes gemaakt van 12 uur in de ochtend tot 5 in de middag. Ik had dikke polsen en kon niets meer dragen die week, heb ik natuurlijk wel moeten doen.
Ze (d.w.z. management en collega's daar) hebben me gedwongen om klanten vervelend te behandelen (uit te schelden als ze klachten hadden of om ze weg te sturen als ze de kwaliteit van de winkel in twijfel trokken) en om gestolen chocolade aan te nemen (die ik weigerde, wat ze niet fijn vonden.)
Ik moest aan het asbest-plafond rommelen en daarbij op een Arbo-onveilige ladder staan, die ze bij de inspectie weggehaald hebben en erna teruggezet hebben. Er zat geen klem bovenin, dus hij klapte vaak open als je erop zat en sloeg dan op de grond neer. (Bijzonder hoe weinig de omgeving eraan deed als je met ladder en al naar beneden kwam zetten en gilde. Omaatjes met roltassen kwamen gewoon langs je lopen, terwijl je op de grond lag.)
Bij Rokin is mijn team tegen me opgezet, zonder dat ze dit zelf doorhadden. Ze ondertekenden een document waarin stond dat de stage afgebroken zou worden, voor mijn eigen bestwil, omdat ik op een andere plek nog beter kon werken.
Feitelijk bedoelde de manager daarmee niet dat ik die andere plek zou krijgen. Gewoon dat ze me hier niet wilde. Maar het team was in de veronderstelling dat ik een ander plekje kreeg om de stage af te maken.
Hier kwamen ze achter tijdens het afscheidsmaal, waarop er twee gingen huilen en er eentje de manager uitmaakte voor een vies, vuil takkewijf. Maar de manager zei dat het al niet meer terug te draaien viel en at verder van haar stinkende champignon ravioli.
Het tweede aanspreekpunt Wendy heeft me naderhand gemanipuleerd tot het ondertekenen van een contract waarin ik afstand deed van mijn rechten.
En daarna heeft ze me hardhandig naar de kelder meegesleept (ik had de putjes van haar nepnagels in mijn bovenarm staan) en mijn tas leeggehaald. Mijn lunchtas/toilettas moest ik teruggeven, ook mijn sleutelhanger, die ik cadeau gekregen had.
Ze zei; 'Je werkt hier nu niet meer, dus de cadeautjes willen we terug."
Er stond een E, van Emma op. En ze zei; 'We vinden wel een andere stagiaire met een E, je krijgt het in ieder geval niet terug.'
Daarna wilde ze nog een pen van me stelen, waarvan ze wist dat hij van mij was (er stond zelfs Autismesoos Hilversum op. Ik had Autisme, dus..van wie issie anders?) maar na een tijdje besefte ze dat ze in de problemen zou komen als ze hem niet teruggaf, dus ze deed hem terug in mijn tas en heeft me erna met grof geweld naar de achterdeur gesleurd.
Zó geweldadig dat de vrouw achter het omroepsysteem (die zit daar) geschrokken opsprong en vroeg wat er in godsnaam gebeurd was en wat ik misdaan had.
Wendy smeet me naar buiten en een Duitser, een toerist die langsliep op straat, dacht dat ik uit een soort enge ontvoeringskelder kwam, omdat ik zo gehavend en geschrokken uit de achterdeur kwam vallen.
3
-
2
-
2
-
1
-
1
-
1