Comments by "вадим прОскурка" (@user-ui7hl6hp8k) on "БЕЛСАТ NEWS" channel.

  1. Таракан - убийца новый вид насекомого, по смертоносности почти как моль.
    204
  2. Как-то утром под диваном Моль встречалась с тараканом Обсудить текущие дела. Оба тощие и злые, От отравы чуть живые. Вот об этом терка и пошла. Таракан заплакал в голос: - гибель от меня на волос. Всю квартиру залил дихлофос. Я и чахну, и хирею. Я отравлен и болею. Все мои усы мокры от слез. Моль в ответ ему рыдает: - я ведь тоже помираю. Правда, от естественных причин. Исцелиться нет надежды, - так что я подохну прежде, Чем тебя прикончат, сукин сын!Б.Тюменцев
    141
  3. Краю мой родны! Як выкляты Богам — Столькі ты зносіш нядолі. Хмары, балоты... Над збожжам убогім Вецер гуляе на волі. Поруч раскідалісь родныя вёскі. Жалем сцікаюцца грудзі! — Бедные хаткі, таполі, бярозкі, Ўсюды панурыя людзі... Шмат што зрабілі іх чорныя рукі, Вынеслі моцныя спіны; Шмат іх прымусілі выцерпець мукі Пушчы, разлогі, нізіны. Кінь толькі вокам да гэтага люду — Сціснецца сэрца ад болю: Столькі пабачыш ты гора усюды, Столькі нуды без патолі. Песня пяе, як удовіна сына, Янку, каханне згубіло; Там, дзе панура схілілась каліна, Беднага хлопца магіла. Ў гутарках-казках аб шчасці, аб згодзе Сэрца навін не пачуе. Сціснула гора дыханне ў народзе, Гора усюды пануе. Хваляй шырокай разлілась, як мора, Родны наш край затапіла... Брацця! Ці зможам грамадскае гора?! Брацця! Ці хваце нам сілы?! Максiм Багдановiч(1882-1917.).
    53
  4. Гарачы прывет вам ад сэрца ўсяго! Народ ужо к шчасцю за вамі прастуе, Вядзіце ж і далей яго. I што б ні нясло вам жыццё, гэтым рухам Жывіце, ідзіце будзіць вы народ I шчыра працуйце ўсім целам і духам, Што ж будзе, - пабачым праз год! 1910 Максiм Багдановiч(1882-1917.).
    27
  5. В далекім, о браття кохані, од мене ви краї, Та душу свою я із вашими щиро єднаю, Одні в мене думи і муки однакові з вами, То й серце болить моє з вашими вкупі серцями, І тільки що пісня одна ще мене розважає, І в пісні, о браття, про муки я наші співаю!.. 1884 Борис ГРІНЧЕНКО
    19
  6. Мужню силу хоч похилить горе, Та не зломить, в підлість не поверне; Так і свічку хоч схили додолу, Свого світла вниз вона не зверне. 1898 Іван ФРАНКО
    10
  7. тарган скуштував новічка у кремлі 9 травня, у нього випало днішє.
    9
  8. Краю мой родны! Як выкляты Богам — Столькі ты зносіш нядолі. Хмары, балоты... Над збожжам убогім Вецер гуляе на волі. Поруч раскідалісь родныя вёскі. Жалем сцікаюцца грудзі! — Бедные хаткі, таполі, бярозкі, Ўсюды панурыя людзі... Шмат што зрабілі іх чорныя рукі, Вынеслі моцныя спіны; Шмат іх прымусілі выцерпець мукі Пушчы, разлогі, нізіны. Кінь толькі вокам да гэтага люду — Сціснецца сэрца ад болю: Столькі пабачыш ты гора усюды, Столькі нуды без патолі. Песня пяе, як удовіна сына, Янку, каханне згубіло; Там, дзе панура схілілась каліна, Беднага хлопца магіла. Ў гутарках-казках аб шчасці, аб згодзе Сэрца навін не пачуе. Сціснула гора дыханне ў народзе, Гора усюды пануе. Хваляй шырокай разлілась, як мора, Родны наш край затапіла... Брацця! Ці зможам грамадскае гора?! Брацця! Ці хваце нам сілы?! Максiм Багдановiч(1882-1917.).
    9
  9. О кабы не "сход", а "здох"...
    8
  10. Страшно впасти у кайдани и помирать в неволі, а ще гірше спати, спати і спати на волі... Тарас Шевченко
    8
  11. Ўстань ты, старонка, родная маці! Годзе зімовага рабскага сну, Годзе табе ўжо слёзна ўздыхаці,— Выйдзі на поле, на сенажаці, Выйдзі спаткаці вясну! Скінь лахманы, што доўгія векі Ты валачыла з кастры, з палыну; Выйдзі з-пад дзікай зімняй апекі, Што над табою строіла здзекі,— Выйдзі спаткаці вясну! Вырылі сцюжы віхрамі, снегам Яму глыбоку табе не адну; Снежныя наспы мела начлегам... Глянь, снягі таюць, рэчкі йдуць бегам... Выйдзі спаткаці вясну! З поўначы сівер кідаў табою, Як абадрану з лісткоў галіну; З захаду зверы йшлі чарадою Рваць твае грудзі... Выйшла жывою,— Выйдзі ж спаткаці вясну! Дзетак тваіх скрозь крыўдай сляпілі, Мучылі, гналі без часу ў труну, Казак вучылі, што ты ў магіле, Толькі ж бліск сонца здраду асіліў... Выйдзі спаткаці вясну! Ясна, святочна ў красы ўбярыся, Птушкай свабоднай сягні ў вышыну, З сонцам злучыся, зорамі йскрыся, Песняй распейся, славай акрыйся, Выйдзі спаткаці вясну! Сплецену з церняў маеш карону, Хорам твой — неба і нівы краса, Царства ў чатыры дрэмле староны, Слугі — мазольных рук міліёны... Выйдзі... Чакае вясна!.. 1912 Янка Купала
    4
  12. https://youtu.be/gHMADO-0Tz0 ПЕСНЯ БЕЛОРУϟϟКИХ ТИТУШЕК!
    3
  13. У Луки зiрвало дах.
    2
  14. Моль і Тарган під хвостом китайської панди!
    1